بنفشه درمنش - گروه نفرولوژی اطفال، دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تهران، ایران
پیمان جهانداری - پژوهشگاه علوم و فناوری طب نظامی، دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تهران، ایران
ادریس سلطانی - گروه جامعه شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران ایران

مقدمه: اهدای عضو، نوعی کنش اجتماعی است که بر اساس تصمیم فرد در زمان حیات و یا رضایت خانواده او در زمان مرگ مغزی صورت می گیرد. هدف از مطالعه بررسی عوامل موثر بر گرایش به اهدای عضو در یک دانشگاه نظامی بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 330 نفر از کارکنان یک دانشگاه نظامی با روش پیمایش در سال 1396 انجام شد. داده ها توسط پرسشنامه و مصاحبه حضوری با دو گروه از افراد دارای کارت و فاقد کارت اهدا جمع آوری و با نرم افزار SPSS 18 و با روش های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بر اساس آزمون های تی تست و کای دو، آمادگی عملی برای اهدای عضو با دو متغیر سن و تحصیلات رابطه معناداری دارد 0001 / P = 0 حدود 75 % کارکنان ارتش نگرش مثبتی نسبت به اهدای عضو دارند و سهم افراد دارای کارت اهدا از این میزان بیشتر از افراد فاقد کارت اهدا است. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که بینش و آگاهی مذهبی بالاترین اثر 46 % را در تبیین تغییرات نگرش به اهدای عضو دارد که با افزایش عقل گرایی، اخلاق گرایی، مطلع بودن از ویژگی ها و شرایطاهدا عضو و در نهایت استفاده از رسانه های ارتباط جمعی در مجموع شانس یا احتمال آن که فرد در گروه دارندگان کارت اهدا عضو قرار گیرد، افزایش می یابد.بحث و نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می دهد که عوامل اجتماعی و فرهنگی سهم بسزایی در امر اهدا و پیوند دارند و در راستای هموار کردن مسیر اهدای عضو نگاهی شایان توجه به این عوامل می تواند مثمرثمر باشد.

کنش اجتماعی، عقل گرایی، اخلاق گرایی، اعتماد، عام گرایی، آگاهی، اهدا و پیوند عضو