سیدتقی کبیری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی و دانشکده علوم قرآنی خوی

معمولا مکاتب کلامی در مواجهه با آیاتی که در آنها صفات مخلوقات به خداوند نسبت داده شده است (آیات تشبیهی) شیوه ها و روش های مختلفی را در پیش گرفته اند. در این میان مفسران شیعه ی امامیه، ضمن رد هر گونه تجسیم و تشبیه در ذات خداوند غالبا درتفسیر این قبیل آیات از سه روش عمده یعنی تاویل آیات، ارجاع متشابهات به محکمات و تمسک به ظاهر بدون تاویل بهره جسته اند. این مقاله ضمن بررسی این روش ها، درصدد آن است که جایگاه هرکدام را در تفاسیر امامیه مورد ارزیابی قرار دهد.

آیات تشبیهی، امامیه، تفسیر، تاویل