بهروز یدالله پور - هییت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل و دکتری علوم و قرآن و حدیث

کرامت انسان یکی از مقولات بنیادی دراندیشه معاصر است. نوشتار حاضرپس از معناشناسی کرامت و انسان در نظام معنایی قرآن، می کوشد به معنای کرامت انسان در گفتمان قرآن دست یابد. در گفتمان قرآنی، خداوند خود کریم ترین است و بنی آدم نیز از کرامتی اعطایی برخوردارند درجات بهره مندی از کرامت در میان آدمیان بر پایه دارا بودن تقوا متفاوت است، تامل در آراء قرآن پژوهان و مفسران، نشان از آن دارد که در بحث کرامت انسان، اندیشه واحدی مشاهده نمی شود و با توجه به این که از منبع وحیانی یکسانی سخن می گویند اما در پرسش های کلیدی انسان شناسانه دچار اختلاف نظر می باشند. برخی ازقرآن پژوهان، کرامت اعطایی را ذاتی بشر از هر جنس، نژاد و رنگ دانسته اند و برای آن ادله ای را اقامه کرده اند و کرامت عندالله را به عنوان وجه تمایز آدمیان در رسیدن به کمالات اختیاری بر شمرده اند در مقابل, برخی تمام کرامت انسان را به ویژگی تقوی و ایمان وی دانسته اند.این اختلاف رای در بیان رمز و راز کرامت مندی انسان نیز در کلام مفسران وجود دارد که حاکی ازنوع نگاه آنان به مقوله کرامت انسان است.اگر چه به کرامت انسان از دیر باز در منابع دینی پرداخته شده است اما چون امروزه این مقوله، با مباحث حقوق بشر ارتباط یافته است، ضرورت بازشناسی، تحلیل و تبیین آن در ارایه دیدگاه قرآن کریم برای پرسش های پیش رو در عصر حاضر بیش از هر زمان احساس می شود.

کرامت، انسان، کرامت انسان، کرامت ذاتی، کرامت اکتسابی، راز کرامت انسان