عقیل حسین لو - کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی دانشگاه علامه طباطبایی
فاطمه حسینی دولت آبادی - هیات علمی گروه مشاوره دانشگاه گیلان

مقدمه: سلامت روانی، ایجاد بهداشت روان به وسیله پیشگیری از ابتلا به بیماری های روانی، کنترل عوامل موثر بروز آن، تشخیص زودرس، پیشگیری ازعوامل ناشی از برگشت بیماری های روانی و ایجاد محیط سالم در برقراری روابط صحیح انسانی است. دراین راستا با آموزش مهارت های زندگی می توان از بسیاری از بیماری ها پیشگیری ک رد و سلامتروانی دانشجویان را افزایش داد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرآموزش مهارت های زندگی برسلامت روانی دانشجویان دانشگاه گیلان بود.مواد و روش: پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی در سال تحصیلی 96-95 بر روی 60 دانشجو (دخترو پسر) که از طریق روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، انجام گرفت و روش جمع آوری اطلاعات توسط دو پرسشنامه مهارت های زندگی (ساعتچی و همکاران، 1389 ) و پرسشنامه سلامت روان عمومی GHQ گلدبرگ و هیلر، 1979 که به صورت پیش آزمون و پس آزمون (بعد از آموزش مهارت های زندگی در 5جلسه) صورت گرفت و در نهایت تحلیل داده ها با نرم افزار spss و آزمون T وابسته انجام شد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش بین سلامت روانی با مهارت های زندگی دانشجویان همبستگی به میزان r=0/695 وجود دارد، لذا روابط فوق در سطح P<0/001 معنی دار بوده است و آموزش مهارت های زندگی موجب افزایش سلامت روانی به میزان 4/585 می شود. نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش مهارت های زندگی موجب افزایش سلامت روانی در دانشجویان دانشگا ه گیلان می شود، همچنین آموزش مهارت های زندگی موجب بالا رفتن سلامت روانی دانشجویان دختر و پسر به صورت مجزا، نیز می شود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می گردد برنامه ریزان درسی و مسیولان آموزشی، به آموزش مهارت های زندگی در برنامه های درسی دانشجویان توجه نمایند.

آموزش، مهارت های زندگی، دانشجویان، سلامت روانی