حسین امیری - استادیار دانشگاه خوارزمی
محمد حسین کریم - دانشیار دانشگاه خوارزمی

یکی از موضوعات بسیار مهم در اقتصاد کلان، ثبات و پایداری در اقتصاد است. در دنیایی که ارتباطات، پیچیدگی ها و سرعت تغییرها در حال افزایش است، نظام های اقتصادی و اجتماعی با مخاطره های بیرونی و خارج از اختیار روبه رو هستند که قابلیت پیش بینی پایینی دارند و دانش بشتر درباره آثار و پیامدهای آنها اندک است؛ بنابراین یکی از دغدغه های اصلی اقتصاددانان و سیاستمداران بازگرداندن اقتصاد کشورها به شرایط ثبات و پایداری می باشد که لازمه داشتن رشد اقتصادی پایدار است. پس تحقق رشد پایدار دردنیایی که به شدت در حال تلاطم و تغییر است، مستلزم شناخت و به کارگیری ابزارهای جدید می باشد. بهترین راه رویارویی با این مخاطره ها، ارتقای تاب آوری ملی و کاهش آسیب پذیری است. تاکنون برداشت های متفاوتی از اقتصاد مقاومتی شده است. در مقاله پیشرو با بررسی دیدگاه های گوناگون در این باره به بررسی مفهوم اقتصاد مقاومتی در تطبیق با ادبیات تاب آوری اقتصادی پرداخته شد و نشان داده شد که اقتصاد مقاومتی راهبردی اقتصادی برای مقاوم سازی به معنای فعالانه آن است و منظور از اقتصاد مقاومتی فقط مقاوم سازی نقاط آسیب پذیر اقتصادی و با پافشاری بر جنگ اقتصادی یا رویارویی با تهدیدهای خارجی نیست که دو جنبه اصلی دارد: الف) کاهش آسیب پذیری؛ ب) افزایش تاب آوری

اقتصاد مقاومتی، افزایش تاب آوری، کاهش آسیب پذیری.