مجیب الرحمن دهانی - ارشد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات فارسی، سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
عباس نیکبخت - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات فارسی، سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

دعوت به خداشناسی در اشعار غالب شعرای مسلمان و خدا شناس دیده می شود و هر شاعری بستهبه طبع شعریش و مهارتش در این باره قلم می زند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر دعوت بهخداشناسی در دیوان مولانا روانبد بوده است. روش تحقیق بصورت توصیفی و تحلیلی می باشد وابزار گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و استفاده از تجارب افزاد ذی صلاح در این رستهمی باشد. نتایج تحقیق نشان داد که مولوی روانبد از شاعران مطرح زبان بلوچی است که با توجه بهتحصیلش در علوم دینی و فطرت خداشناسش، اشعارش در توصیف صفات ایزدی از قبیل:دادگری خداوند، لطف خداوند، رحمت و حکمت ایزد و تجلی ذات ایزدی در بهشت جاوید قابلتامل و تفکر است. شاعر با توجه به اشرافش به علوم دینی می خواهد مخاطبش را با اسلوب شعریبا صفات بی مثل یزدان پاک آشنا نماید و در جهت این مهم موفق عمل می کند.

مولوی روانبد، رحمت، حکمت، بهشت