زینب تاجیک - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بوشهر
وحیدعلی بیگی سرهالی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه

موسیقی شعر عامل جذابیت متون نظم است. این عامل در غزل های سلطان ولد جلوه ای دیگر دارد که با عنوان توازن آوایی در قالب یاد شده، نمود چشمگیری یافته است. شاعر با استفاده از توازن کمی در مبحث وزنی و استفاده از وزن های مختلف، چاشنی ضرب و آهنگ غزل های خود را افزایش داده است. سلطان ولد به کمک وزن دوری، جذبه و شور خاصی به غزل می بخشد، تا جایی که بیشترین بسامد وزن دوری را در استفاده از وزن تند و ضریی این قالب شعری مشاهده می کنیم. وی در کاربرد توازن آوایی کیفی، به انواع تکرار دست می زند و با تکرار انواع صامت و مصوت های زبان فارسی، سعی در زیباسازی غزل هایش نموده است هک استفاده وی از مصوت بلند آ از بسامد بالایی برخوردار است و ازمصوت کوتاه - در زمینه تکرار، کمترین بهره را برده است. سلطان ولد با استفاده از تکرار واکه و همخوان ها در آغاز و پایان واژگان، جلوه های آهنگین به اشعارش می بخشد که این بهره گیری شاعر از انواع تکرار در جایگاه قافیه از نمود بیشتری برخوردار است. بنابراین می توان گفت که سلطان ولد با بهره گیری از انواع توازن در بخش هم صدایی و هم حروفی با رعایت انواع همخوان ها، موسیقی خاصی به غزل هایش بخشیده است که دز زمینه های مختلف قابل بررسی است. این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی صورت گرفته، که ابتدا مباحث توازن آوایی را در غزل های سلطان ولد شناسایی کرده، سپس ضمن تحلیل هریک از آنها، بسامد هرکدام را در قالب نمودارها و جداول مشخص نموده ایم.

توازن آوایی، سلطان ولد، شعر کلاسیک، غزل، موسیقی شعر