ابوالقاسم بهزادی گودری - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان

بررسی خانواده های زبانی، نشان می دهد که زبان فارسی، از خانواده زبان های هند و اروپایی است و زبان عربی، از خانوادهزبان های حام و سامی است اما با ورود اسلام به ایران، توجه ویژهای به ساختار و محتوای زبان عربی پیدا شد به طوریکهزبان فارسی و زبان عربی، اشتراکات و تعاملات فراوانی چه در حوزه واژگانی و چه در حوزه دستوری پیدا کردند و اکنون درهر دو زبان فارسی و عربی، عناصر دخیل وجود دارد؛ عناصری که برای تکمیل هر دو زبان، بین یکدیگر، داد و ستد شدهاست. پرداختن به این ویژگی های دستوری، ازآنجهت اهمیت دارد که این دو زبان، در طی مراحل تکاملی خویش،ارتباطات و اشتراکات فراوانی داشته اند و از نظر علمی چنانچه این محمل های اشتراک، بررسی گردد، بسیاری از نکاتمبهم در دستگاه زبانی و دستوری هر دو زبان را برطرف میکند. این تحقیق بر اساس روش کتابخانه ای و سندکاوی،به طور تخصصی به حوزه نحوی زبان فارسی و عربی در زمینه جملات مرکب پرداخته است و در پی آن است که بهساختار اینگونه جملات بپردازد. یافته های این تحقیق، نشان میدهد که این جملات، در زمینه ساختار و جملات تاویلینقاط اشتراکی دارند که در این مقاله به آن می پردازیم.

دستور فارسی، نحو عربی، جمله، ساختار جمله، جمله مرکب