جانمایی بهینه مراکز اسکان موقت پس از وقوع بحران با استفاده از تحلیل فضایی GIS و مدل تصمیم گیری چند معیاره وایکور (Vikor) (مطالعه موردی: منطقه 11 شهرداری تهران)

این پژوهش به منظور بررسی و ضرورت اسکان موقت آسیب دیدگان پس از وقوع بحران در راستای تامینسرپناه برای بی خانمان ها و چگونگی اسکان موقت آسیب دیدگان پس از وقوع بحران می باشد. بحران ها،خواسته یا ناخواسته با زندگی و حیات جوامع بشری آمیخته شده است و در بسیاری از موارد به نظر می رسدکه هیچ راه گریزی از آن وجود ندارد. شهرها به عنوان مراکز تجمع سرمایه های مادی و انسانی، در زمانبحران خسارات فراوانی را متحمل می شوند. از جمله عواملی که شهر را تهدید می کند، می توان به عواملطبیعی (نظیر سیل، زلزله، گردباد، طوفان و...) و مخاطرات انسانی (تهاجمات دشمن، آشوب های داخلی و...) اشاره نمود. هدف این پژوهش،جانمایی بهینه اسکان موقت در مواقع وقوع بحران در منطقه 11 شهرداری تهران می باشد. نوع پژوهش حاضر، کاربردی- توسعه ای می باشد که اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده اند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل های تصمیم گیری چند معیارهVikor و AHP و نرم افزار Arc Gis بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد با توجه به اینکه معیارهای متعددی در مکان-یابی اسکان موقت تاثیرگذار بوده و اثرگذاری فضایی این معیارها نیز تفاوت داشته، استفاده از مدل تحلیلی وایکور (Vikor) به دلیل محاسبهفاصله نسبت به ایده آل و همچنین در نظر گرفتن اهمیت نسبی فواصل ایده آل مثبت و منفی، در تعیین سایت های مطلوب جهت جانماییمراکز اسکان موقت مناسب به نظر می رسد.

Keywords:

بحران , مدیریت بحران , اسکان موقت , مدل وایکور , منطقه 11 شهرداری تهران