جایگاه اطاعت پذیری مبتنی بر اختیار و بصیرت در مدیریت اسلامی

در آموزه های دینی اطاعت پذیری خصوصا در پیشگاه معصومین اهمیت فراوانی داشته، بطوریکه ایمان واقعی منوط به تسلیم فکری و عملی در پیشگاه خدا و پیامبر اسلام می باشد. با این وصف حتی در مقابل مقام عصمت تاکید برآنست که اطاعت، مبتنی بر دو اصل اختیار و بصیرت بوده که جاهلانه و از روی جبر نباشد. ولی در سیستم مدیریت درخصوص فرماندهی و فرمانبرداری بین مافوق و زیردست تیوری های مختلفی از جمله تیوری های اقتضایی مبنی بر اینکه نسخه واحدی بر مدیریت نبوده بلکه تابع اقتضایات است مطرح شده که به نوعی در تقابل با اطاعت مشروط به اختیار و بصیرت است. این مقاله به روش تفسیری و تحلیل محتوای کیفی آیات و روایات، مستندات ابتنای اطاعت پذیری به اختیار و بصیریت و الگویهای معصومانه آن را ارایه نموده و در پی ارایه این دیدگاه است که وقتی در حد عصمت تسلیم نمودن جبری و جاهلانه ممنوع است به طریق اولی این ممنوعیت درباره غیر معصوم جریان داشته و در مدیریت اسلامی بایستی مدنظر قرار گیرد، ک از آثار مهم دنیوی آن تثبیت انضباط معنوی و ظاهری کارکنان است.

Keywords:

اطاعت پذیری , اختیار , بصیرت , مدیریت اسلامی