مطالعه تطبیقی ارزیابی دلیل در حقوق ایران و انگلیس

در حقوق موضوعه ایران، نظام ادله قانونی دردادرسی حقوقی پذیرفته شده است بطوریکه دلایلی را که دادرس برای اثبات دعوا باید مورد استفاده قرا دهد در مواد 1258 از ق.م و 248 و 257 از ق.آ.د.م احصا شده است. دردادرسی حقوقی انگلیس برخلاف بسیاری از کشورها، علی القاعده ادله شفاهی همانند شفاهی از مدارک کتبی رایج تر است. مقوله اثبات دعوا بر پایه نظام مترقی دادرسی، آزادی مناسبی را برای قاضی در رسیدگی به دعاوی و ارزیابی ادله اثباتی در دادرسی حقوقی به نسبت بسیاری دیگر از کشورها از جمله ایران ایجاد نموده است. سوالی که در این پژوهش مطرح می شود این است که: ارزیابی ادله اثبات دعاوی در حقوق ایران و انگلیس به چه صورت می باشد در صورت غیر قانونی بودن روش به دست اوردن دلیل، قاضی می تواند این مسیله را در ارزیابی کلی دادرسی موثر بداند که در پاسخ می توان گفت، ارزیابی ادله در حقوق انگلیس از آزادی بیشتری برخوردار است بطوریکه دلایل بر قاضی تحمیل نمی شود و قاضی هر نوع دلیل را می تواند مورد ارزیابی قرار دهد. در حالیکه در حقوق ایران بعضی از ادله بر قاضی تحمیل می شود و ناچارا باید طبق همان ادله اقدام به صدور رای نماید. در صورت غیر قانونی بودن دلیل، می تواند در ارزیابی کلی دادرس از موضوع و با توجه به مجموعه شرایط و اوضاع و احوال حاکم بر مسیله موثر باشد واینکه در صورت تقصیر یا اشتباه دارس در ارزیابی ادله مسیولیت کیفری، انتظامی ومدنی بر او بار خواهد شد.

Keywords:

دیل , ارزیابی ادله , کامن لا , دادرس