وحید نژادمحمد - استادیار زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تبریز

زبان و ابعاد اجتماعی هر یک جزء فاکتورهای رشد شناختی بشمار می آیند و فرهنگ نیزابزارهای نمادین فرآیندهای رشد را فراهم می سازد. هویت های فرهنگی و ثبات آنها در بسترتاریخ و زبان شکل می گیرند. از اینرو بدیهی است که انسجام اجتماعی و هویت جمعی وابسته به زبان بوده و با تغییر شرایط تاریخی، هویت های فرهنگی و زبانی نیز دگرگون می شوند. در بحث شناسایی ساختار زبان ، مکاتبی از قبیل فطریگرایی (چامسکی)، ساختگرایی (ویگوتسکی)، رفتارگرایی (اسکینر)، ساختگرایی شناختی (پیاژه)، و غیره خودنمایی می کنندکه هر یک بدنبال استنباط کارکرد ساختار زبان منطبق با تعاملات درونی، شناختی و اجتماعیفرد است. همانطور که ویگوتسکی رشد زبان را به پدیده ها و نظام اجتماعی مرتبط می کند پیاژهنیز ظهور زبان را به مراحل مختلف رشد فکری کودک مرتبط کرده و دسترسی به آن را مشروطبه عملکرد هوش و فعالیتهای حسی و حرکتی میداند. از این منظر، از یک سو، تکامل ذهن وهوش به درک مساله و ماهیت زبان کمک کرده و از سوی دیگر ساختار زبان با ساختار اندیشهتلفیق یافته و زبان صورت درونی پیدا میکند. به بیان دیگر، پدیده زبان با ساختارهای ذهنی واجتماعی مرتبط بوده و رفتارهای خود را منطبق با عامل های درونی و بیرونی شکل میدهد.

زبان، ویگوتسکی، پیاژه، روانشناسی، زبانشناسی