بررسی تکنیک های نمایشی در شعر سید مهدی موسوی

به دلیل رواج انواع سبک های شعری جدید، سروده های اغلب شاعران جوان، سرشار ازنوآوری های ادبی و درآمیختگی هنرهای مختلف با ادبیات است. گونه های متنوع از شعرداستانی، شعر روایی، شعرگرافی یا شعر نمایشی و سینمایی، تحت تاثیر دیگر هنرها به وجودآمده و کم کم جایگاه خود را یافته اند. شعر نمایشی که محور مطالعه ی ما در این پژوهش است،با بهره گیری از عناصر و تکنیک های نمایشی شکل گرفته و به تصویرگری می پردازد. چنینشیوه ای در شعر،بسترساز برخورد نمادین با عناصر مختلف طبیعت، جامعه و... است. سیدمهدیموسوی نیز یکی از شاعرانی است که از این روش ها در شعر خود بهره برده است. ازاین رو، دراین پژوهش، از طریق مطالعات کتابخانه ای، فیش برداری و بررسی مستقیم آثار، سعی شدهاست که سروده های سیدمهدی موسوی، از نظر میزان تلفیق با هنر نمایش، و حضور عناصرنمایشی (متن، گفتگو، نوع روایت، نور، صدا و...) در آن مورد بررسی قرار گیرد. این عناصر،صورت گسترش یافته و بهروزشدهی عناصر تراژدی در کتاب فن شعر ارسطو به حساب می آید.تمرکز بر عنصر روایت و کارکردهای شخصیت پردازی، موجب برجستگی جنبه های نمایشی درسروده های موسوی شده است. دیالوگ، مونولوگ، دستورالعمل صحنه و واژگان بصری موجوددر صحنه ها، از دیگر عناصر نمایشی پرکاربرد در شعر موسوی است.

Keywords:

سیدمهدی موسوی , شعر نمایشی , عناصر نمایشی , نمایش