سمیرا شاه ویسی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران .
محمود گودرزی - استادیار مشاوره خانواده، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران
عمادالدین عزت پور - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران

مقدمه: دلبستگی و عشق ورزی سبکهایی هستند که بر روابط اولیه در محیط خانواده تاکید داشته و به عنوان عامل پایدار و چند نسلی تلقی میشوند.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تفاوت سبکهای دلبستگی و عشق ورزی در زوجهای بزرگ شده در خانواده طلاق و عادی انجام گردید.روش: مطالعه حاضر از نوعلی- مقایسه ای بود. از بین جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه زوجهای ساکن شهر دیواندره بودند، 50 زوج بزرگ شده در خانواده طلاق 25) زن و 25 مرد) و 50 زوج بزرگ شده در خانواده عادی 25) زن و 25 مرد) به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان دو گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. آزمون سبکهای دلبستگی کولینز و رید (1990) و مقیاس سبکهای عشق ورزی هندریک و هندریک (1996) به عنوان ابزارهای جمع آوری اطلاعات بر روی آزمودنیها اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات سبکهای دلبستگی و عشق ورزی در زوجهای بزرگ شده در خانواده های طلاق و عادی تفاوت آماری معناداری وجود دارد. به طوری که میانگین نمرات زوج های بزرگشده در خانواده های طلاق در سبکهای دلبستگی ایمن، اجتنابی و سبکهای عشق ورزی بازیگرانه و شهوانی بیشتر از زوجهای بزرگ شده در خانواده های عادی بود؛ اما میانگین نمرات زوجهای بزرگ شده در خانواده های عادی در سبک دلبستگی اضطرابی، سبکهای عشق ورزی رمانتیک، دوستانه و فداکارانه در مقایسه با زوجهای بزرگ شده در خانواده های طلاق به طور معناداری بیشتر بود.نتیجه گیری: سبکهای دلبستگی و عشق ورزی نقش مهمی در ثبات خانواده و پایداری این نهاد اجتماعی دارند و این موضوع ایجاب میکند در مراکز مشاوره پیش از ازدواج و طلاق توجه بیشتری به آن معطوف شود.

سبکهای دلبستگی، سبک های عشق ورزی، خانواده