مظفر غفاری - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ایران
احمد اسمعلی - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه مراغه، ایران.
اکبر آتش گیر - مربی گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ایران.
سمانه حکم آبادی - مربی گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ایران.

زمینه و هدف: یکی از مسیولیتهای مهم پرستاران، آموزش به بیماران هست. لذا، پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل پیش بینی نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران بر اساس حس انسجام، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران و هوش شخصی انجام گرفت. مواد و روشها: این پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه آماری، 228 نفر از پرستاران بیمارستانهای استان آذربایجان شرقی در سال 1396 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های حس انسجام Antonovsky، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران Chang، هوش شخصی Mayer و مقیاس محقق ساخته نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل، از طریق نرمافزارهای آماری SPSS-22 و Amos مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: اثر مستقیم حس انسجام (0/32)، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (0/20) و هوش شخصی (0/11) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنادار است. اثر غیر مستقیم حس انسجام (t-value =2/09) و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (t-value=2/19) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنیدار هست. در مجموع 27 درصد از واریانس نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران از طریق متغیرهای مدل تبیین شد.نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای برونزا و میانجی بر میزان نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران، به نظر میرسد با تقویت هوش شخصی، حس انسجام و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران میتوان گرایش پرستاران را نسبت به آموزش بیماران افزایش داد.

حس انسجام، دلسوزی، هوش شخصی، نگرش، پرستار،آموزش.