ارتباط فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر سنندج

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی یکی از عمده ترین پیامدهای استرس شغلی است. پرستاران هنگام ورود به شغل پرستاری افراد منظم، دلسوز و با انگیزه کاری بالا هستند که پس از مواجه شدن با مشکلات و استرسهای شغلی محیط کار تمایل پیدا میکنند از کار خود کنارهگیری نمایند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط فرسودگی شغلی با تمایل به ترک خدمت در پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر سنندج در سال 1394 انجام شد.مواد و روشها: در این پژوهش مقطعی 165 پرسشنامه به صورت طبقه ای سهمیه ای بین پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستانهای آموزشی شهر سنندج توزیع شد. ابزار پژوهش شامل برگه اطلاعات شغلی و دموگرافیک، پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach و مقیاس پیشبینی ترک خدمت Attwod و Hinshaw بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون من ویتنی، کروسکال-والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که میزان فرسودگی شغلی در بعد تحلیل عاطفی (27/27 4/33) و در بعد مسخ شخصیت (25/21 4/85) بود که متوسط محسوب میشوند. میزان فرسودگی شغلی در بعد احساس عدم موفقیت فردی کم (19/59 5/45) بود. میانگین و انحراف معیار تمایل به ترک خدمت 3/04 0/34 بود. ارتباط معنیداری بین فرسودگی شغلی با تمایل به ترک خدمت وجود نداشت.نتیجه گیری: بین فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت در پرستاران ارتباطی وجود ندارد.

Keywords:

فرسودگی شغلی , تمایل به ترک خدمت , پرستاران