اولویت بندی شاخصهای تبدیل فضای مابین مجتمع های مسکونی به فضای باز شهری براساس اصول پدافند غیرعامل

به کارگیری تمهیدات و ملاحظات پدافند غیرعامل به عنوان عملی پیشگیرانه، علاوه بر کاهش شدید هزینه ها، کارایی دفاعی طرحها، اهداف و پروژه ها را در زمان تهاجم دشمن و در مواقع اضطراری بسیار افزایش خواهد داد و در پی آن از میزان آسیب پذیری را به نحوه بارزی کاهش خواهد داد. فضاهای باز مابین بلوکهای مسکونی، میتوانند از مهمترین فضاهای قابل برنامه ریزی از منظر پدافند غیرعامل باشد. چرا که این فضاها به دلیل عدم مالکیت خصوصی و تعلق آن به عموم ساکنان، میتوانند در مواقع بحرانی به منظور اهدافی مانند امدادرسانی، اسکان موقت و مانند آن، نقش بسیار مهمی در کاهش آسیب پذیریها داشته باشند. براین اساس پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با هدف بررسی و شناسایی محدودیتها و توانایی های فضاهای باز از نظر چگونگی ترکیب توده و فضا، تنوع پذیری عملکردی برای مواقع بحرانی و همچنین چگونگی دسترسی مناسب از منظر پدافند غیرعامل میپردازد. به همین منظور ویژگیهای کلی تبدیل فضای مابین مجتمع های مسکونی به فضای باز شهری براساس اصول پدافند غیرعامل، با استفاده از روش تصمیم گیری شباهت به گزینه ایده آل یا تاپسیس، اولویت بندی شد. نتایج نشان میدهد که سه شاخص سلسله مراتب حریم و قلمرو، انعطافپذیری و نفوذپذیری، به ترتیب دارای اولویت برای طراحی فضای باز مابین بلوکهای مسکونی طبق اصول پدافندغیرعامل میباشند. با طراحی هوشمندانه این فضاها به کمک این سه معیار نه تنها میتوان تا حدود زیادی از آسیب پذیری فضای مسکونی در شرایط بحرانی و در زمان اولیه حمله دشمن، جلوگیری نمود بلکه میتوان با ایجاد فضاهایی زیبا و متباین به غنای معمارانه فضاها درمواقع عادی نیز افزود.

Keywords:

فضای مابین , مجتمعهای مسکونی , فضای باز شهری , پدافند غیرعامل , روش تصمیم گیریتاپسیس