راهکارهای توسعه دانشگاه کارآفرین در حوزه علوم انسانی و اجتماعی براساس یک مطالعه چند موردی

یکی از مسایلی که مجموعه علوم انسانی و اجتماعی ایران با آن روبروست، نحوه به کارگیری و تجاری سازی دانش در این حوزه و ایجاد کسب و کار است. ماحصل این موضوع، تهیشدن حوزه های کسب و کار از مزایا و ظرفیت های رشته های علوم انسانی و اجتماعی، اتلاف سرمایه های کشور، بیکاری تعداد زیادی از دانش آموختگان و عوارض ناشی از آن (نظیر مهاجرت و اشتغال در کسب و کارهای غیرمرتبط) است. از این رو در این مقاله تلاش شده با بررسی ادبیات موجود در زمینه کارآفرینی دانشگاهی، زیست بوم حامی کارآفرینی و مطالعه دو دانشگاه داخلی و خارجی، راهکارهایی در جهت توسعه کارآفرینی دانشگاهی در حوزه علوم انسانی و اجتماعی ارایه گردد. نتایج نشان میدهد که در دانشگاه های جامع، ابتدا دانشکده های فنی و مهندسی و سپس دانشکده های علوم اجتماعی، اقتصاد و مدیریت اقدام به کارآفرینی میکنند اما سایر دانشکده ها در قبال کارآفرینی مقاومت میکنند. بنابراین در یک دانشگاه علوم انسانی، تحریک تمام دانشکده ها به شیوه های نوآورانه برای کارآفرینی در کنار انجام وظایف علمی و پژوهشی باید به دقت صورت گیرد و ابتدا دانشکده هایی که محصولات و خدمات آنها به بازار نزدیکتر است وارد گود کارآفرینی شوند. در ضمن یک ساختار جهان شمول برای ایجاد زیست بوم کارآفرینی دانشگاهی وجود ندارد. بنابراین مسیولان دانشگاه های فعال در حوزه علوم انسانی باید فضایی را ایجاد کنند که در آن ضمن حفظ ارزش های سنتی آموزش و پژوهش، ظرفیت تجاریسازی ایجاد فرهنگ کارآفرینانه در دانشگاه در مرکز توجه دانشجویان و کارکنان قرار گیرد.

Keywords:

دانشگاه کارآفرین , علوم انسانی و اجتماعی , تجاری سازی , کارآفرینی , مطالعه چند موردی.