ارزیابی تغییرات سلسه مراتبی شهرستان های استان کرمانشاه از نظر شاخص های جمعیتی مسکن در دوره های سرشماری 1375 تا 1395

مسکن از جمله مهمترین مسایلی است که انسانها همواره با آن دست به گریبان بوده و در تلاشبرای رفع این مسیله و یافتن پاسخی مناسب و معقول برای آن بوده اند. لزوم توجه به شاخص های مسکنبرای درک بهتر مشکلات بخش مسکن بسیار ضروری به نظر میرسد، در این میان شهر کرمانشاه به دلایلگوناگون مشکل مسکن را به صورت مشکلی حاد درآورده است. این مشکلات خود را به صورت بدمسکنی،کیفیت پایین مسکن، نامناسب بودن بافت و مصالح ساختمانی در سکونتگاه ها نمایان کرده است؛ که بسیارنگران کننده به نظر می رسد. بنابراین تحقیق حاضر به بررسی وضعیت شهرستان های استان کرمانشاه دردوره های سرشماری 1395-1375 و تغییر جایگاه این شهرستان ها در برخورداری از شاخص های جمعیتی مسکن می پردازد. روش تحقیق، تحلیلی و مقایسه ای می باشد. در این مطالعه 21 شاخص کمی و کیفی موثردر بخش مسکن شناسایی شدند، سپس جهت اختصاص اوزان به هر یک از آنها، از روش آنتروپی شانوناستفاده شد. نتایج وزن دهی بر طبق این روش نشان داد که شاخص های ضریب کمبود مسکن و خانوارهایدارای حداقل برق به ترتیب در سال های 1375 و 1395 با اهمیت ترین شاخص ها هستند. سپس از مدلویکور برای رتبه بندی شهرستان ها استفاده شد. نتیجه رتبه بندی بیانگر آن است که در سال 1375 شهرستانروانسر در رتبه نخست و شهرستان هرسین در رتبه آخر برخورداری قرار دارد. در سال 1395 نیز شهرستاناسلام آباد در رتبه نخست برخورداری و شهرستان دالاهو در رتبه آخر برخورداری قرار دارد. نتیجه آزمونهمبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین میزان برخورداری شهرستان ها با جمعیت آنها، بیانگر عدم وجودهمبستگی در سال 1375 و وجود همبستگی در سال 1395 در رابطه بین این دو عامل می باشد. نتیجهآزمون همبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین میزان برخورداری شهرستانها با فاصله آنها از مرکز استان،بیانگر عدم وجود همبستگی در سال 1375 و وجود همبستگی در سال 1395 در رابطه بین این دو عامل می باشد.

Keywords:

آسایش حرارتی , مسکن پایدار , اقلیم , شاخص ماهانی , شهر ایلام