لزوم بازگشت پذیر ساختن سیستم های زهکشی شهری تحت شرایط غیر قطعی آینده

امروزه با توجه به اثرات مخرب سیل بر روی حوضه های شهری،بازگشت پذیری به عنوان رویکردی نوین در افزایش ارتقاء آمادگی و افزایش پایداری و سازگاری در مواجه ه با وقوع سیلاب و کاهش آسیب پذیری جوامع در معرض خطر سیل، اهمیت ویژ های یافته است. بازگش تپذیری یک سیستم به معنای توانایی آن در جذب اختلالات وارد شده و بازیابی آن پس از وقوع شکست میباشد. با وجود پیشرف تهای قابل توجهی که تاکنون در سراسر جهان برای رسیدن به مدیریت پایدار آب شهری صورت گرفته، سیستمهای زهکشی شهری به طور فزایند های توسط محر کهای غیرقطعی متعدد در رابطه با تغییرات آینده تهدید میشوند. بنابراین امروزه در بسیاری از نقاط جهان بازگشت پذیر ساختن سیستمهای زهکشی رواناب شهری نسبت به سیل با هدف افزایش پایداری بلند مدت جوامع شهری، امری ضروری است. این مقاله پس از معرفی مفهوم بازگشت پذیری و کاربرد آن در رابطه با زیرساختهای منابع آب، به طور خاص بازگشتپذیری سیستم زهکشی شهری در رابطه با اثرات شرایط غیرقطعی آینده )ناشی از تغییرات اقلیمی و توسعه شهری( و کم یسازی بازگشت پذیری این سیست مها نسبت به سیل را بحث و بررسی میکند. همچنین چگونگی به کارگیری رو شهای مناسب در رابطه با اعمال رویکرد بازگش تپذیری در مدیریت یکپارچه زهکشی شهری بحث میشود. در نهایت ضرورت به کارگیری دید جامع و یکپارچه در مدیریت سیل و روانا بهای شهری و نیز توجه به معیارهای پایداری در این رابطه و لزوم در نظر گرفتن اولویتهای تصمیم گیری در استفاده از رویکردهای زهکشی پایدار با توجه به شرایط منطقه مورد نظر، شرح داده شده است.

Keywords:

بازگش تپذیری , پایداری , زهکشی شهری , رواناب.