بررسی و مقایسه ی بیشینه اسید لاکتیک پروتکل های درمانده ساز در مردان جوان فعال دانشگاه محقق اردبیلی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 402

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ZANKO-19-63_002

تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1398

Abstract:

زمینه و هدف: توانایی تحمل لاکتات، یکی از نکاتی است که برای تمامی ورزشکاران و به ویژه ورزشکاران نیازمند به ظرفیت بیهوازی بالا، از اهمیت زیادی برخوردار میباشد. تاثیری که روشهای تمرینی متفاوت روی تحمل لاکتات دارند؛ برای مربیان ورزشکاران کاربردهای مهمی دارد؛ لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ی بیشینه ی اسید لاکتیک پروتکلهای وامانده ساز در مردان جوان فعال دانشگاه محقق اردبیلی بود.مواد و روشکار: مطالعه ی حاضر از نوع نیمه تجربی است و بدین منظور، 24 نفر از دانشجویان فعال با میانگین سنی 23/2 0/56 سال، میانگین وزن 65 4/3کیلوگرم و شاخص توده بدنی 22 2/2 کیلوگرم بر متر مربع انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه تقسیم شدند. آزمودنیها در تمامی گروه ها، پروتکل وامانده ساز 30، 60، 90، 120 ثانیهای را انجام دادند. سپس برای برآورد بیشینه اسید لاکتیک پروتکلها در انتهای هر آزمون از نوک انگشت دست آزمودنیها خون گیری لاکتات خون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون آماری آنالیز واریانس یک راه ه با آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بیشینه اسید لاکتیک به دست آمده از پروتکلهای وامانده ساز 90 ،60، 120، 30 ثانیهای اختلاف معنیداری دارند (P 0/05)؛ همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرون نشان داد که بین اسید لاکتیک بهدست آمده از پروتکل 30 ثانیهای با پروتکل 60 ثانیه ای، بین بیشینه اسید لاکتیک پروتکل 30 ثانیه ای با 90 ثانیه و بین بیشینه اسید لاکتیک پروتکل30 ثانیه با 120 ثانیه اختلاف معنیداری وجود دارد .(P 0/05) در همین راستا نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که بین اسید لاکتیک به دست آمده از پروتکلهای90 ، 60 ، 120 ثانیه با یکدیگر اختلاف معنیداری وجود نداشت .(3 0/05)نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که با کاهش مراحل پروتکلهای وامانده ساز، بیشینه ی اسید لاکتیک به دست آمده افزایش می یابد؛ بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که در استفاده از این پروتکلها برای برآورد شاخصهای فیزیولوژیکی باید تردید نمود.

Authors

مهدی شفیعی مهربانی

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

معرفت سیاه کوهیان

استاد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، اردبیل، ایران

عباس معمارباشی

استاد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، اردبیل، ایران

افشین رهبرقاضی

دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران