تحقق خودآگاهی: مقایسه دیدگاه اوولیو و گاردنر و علامه طباطبایی

تحقیقات اخیر درحوزه رهبری نشان داده است که ویژگیهای اخلاقی و روانشناسی متعالی مهم ترین عامل خلق رهبری اثربخش است اوولیو و گاردنر در یک کار گروهی با تحقیق بر پژوهشهای پیشین دریافته اند که عامل اصلی موثر بر اخلاق و رفتاری متعالی میزان خودآگاهی رهبر است از این رو این دو پژوهشگر خوداگاهی را مهمترین عامل موثر در رهبری معرفی می کنند اوولیو و گاردنر با تکیه بر علم تجربی و ابزارهای مورد قبول آن تلاش کرده اند تعریفی جامع و کاربردی در مورد خوداگاهی ارائه کنند این دو محقق همانند اثبات گرایان معتقد ند مسیر دستیابی به دانش، علم تجربی و ابزارهای آن است اما تکیه آنان بر مبانی واصول اخلاقی در علم خوداگاهی مرز آشکاری بین آنان و اثبات گرایان بوجود می آورد زیرا اثبات گرایان علم و پایه های ان را صرف و مجزا از اخلاق می دانند همچنین این دو محقق علم خوداگاهی را خارج از روابط خطی که مورد اعتقاد اثبات گرایان است می دانند. از طرف دیگربا طرح اصول و مبانی تجربی و علمی دیدگاه خویش را از رویکرد پس مدرن که الگوهای متغییررا پیشنهاد می کند جدا می سازند.

Keywords:

رهبری , خوداگاهی , علم حصولی , علم حضوری