خدیجه سراوانی - استادیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
خدیجه رضایی کیخایی - دانشیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
سیما سراوانی - استادیار، گروه فارماکولوژی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
کلثوم رضایی کیخایی - گروه بیوشیمی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
حسن آقایی - کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
سمانه سراوانی اول - مربی فناوری اطلاعات سلامت، دانشکدهی پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران

مقدمه: میزان مرگ و میر را میتوان به عنوان یکی از مهمترین شاخصهای توسعه و سلامت هر کشوری به شمار آورد که تحت تاثیر عوامل گوناگون اجتماعی و اقتصادی قرار دارد. بنابراین شناسایی تغییرات گذشته و حال، روند مرگ و میر و عواملی که میتوانند در آینده باعث افزایش طول عمر شوند، با اهمیت به نظر میرسد. لذا جهت شناخت بهتر علل منجر به فوت، این مطالعه به بررسی علل مرگ و میر در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین شهرستان زابل در سال 1396 پرداخته است. شیوه مطالعه: پژوهش حاضر از نوع مقطعی (Cross-sectional) بود که به منظور بررسی علل منجر به فوت بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین شهرستان زابل در سال 1396 انجام شد. اطلاعات توسط پرسشنامه جمع آوری و سپس در نرم افزار SPSS نسخه ی 16 وارد گردید و آنالیز داده ها با استفاده از روشهای آمار توصیفی نظیر درصد فراوانی و آمار تحلیلی کایدو انجام شد. یافته ها: از مجموع 280 نفر بیماران فوت شده در بیمارستان امیرالمومنین زابل در سال 1396، تعداد 165 نفر مرد و 115 نفر زن بودند. در گروه سنی 70-79 سال با 101 مورد مرگ، گروه سنی 89-80 سال با 54 مورد، 20- 29 سال با 20 مورد، بالاترین فراوانی مرگ و میر را به خود اختصاص داده اند. بیشترین موارد مرگ و میر در بخش اورژانس با 94 نفر و سپس در بخش ICU با 64 نفر رخ داده است و کمترین فراوانی مربوط به بخش CCU با 11 نفر بوده است. نتیجه گیری: برای افزایش امید به زندگی، بایستی به پیشگیری از سوانح و حوادث، علل زمینه ساز بیماری داخلی و بیماریهای ایسکمیک مغزی اهمیت بیشتری داده و در کاهش هرچه بیشتر عوامل خطر کوشید. همچنین با توجه به نتایج این بررسی و بالا بودن تعداد مرگ و میر به علت سوانح،خصوصا در مردان، به نظر میرسد که برنامه های مداخلاتی مناسب تری برای گروه های سنی در خطر و مردان نیاز باشد.

اپیدمیولوژی، مرگ و میر، سوانح، زابل