نادر مظلومی

در طی مقالات قبل متذکر شدیم که روند تصمیم گیری در مدیریت ریسک مستلزم طی کردن چهار مرحله است که رعایت تقدم و تاخر این مراحل از نقطه نظر دست یافتن به شیوه های مطلوب مقابله با ریکس ها ضروری است. اولین مرحله را شناسایی ریسک ها نامیده و آن را مترداف با ایجاد یک بانک اطلاعاتی در مورد ریسک هایی دانستیم که موسسه در معرض آنها قرار دارد. داده های این بانک را انواع خطرات، خسارات ناشی از خطرات شناسایی شده و عوامل زمینه ساز وقوع خطرات و خسارات تشکیل می دهد. در این مرحله هدف اولیه، شناسایی ریسک ها بدون آنکه اقدامی برای طبقه بندی آنها بعمل آید. مجموعه اطلاعات حاصل تا زمانیکه بر حسب اهمیت هر یک درجه بندی نشود مفید به فایده نمی تواند باشد. لذا پس از شناسایی ریسک هایی که بصورت بالقوه موسسه را مورد تهدید قرار می دهند، باید در جهت ارزیابی و تجزیه و تحلیل آنها برآمد. ارزیابی ریسک ها دو هدف را تعقیب می کند. اولا اهمیت نسبی ریسک های شناسایی شده را نشان می دهد و طبقه بندی آنها را بر حسب اولویت هر یک از لحاظ تاثیری که بر ساختار مالی و عملیاتی موسسه بر جای می گذارند، امکان پذیر می سازد. ثانیا اطلاعات لازم برای تعیین روش یا ترکیبی از روش های مناسب مقابله با ریسک ها را ارایه می دهد.