غلامعلی شمس احمدی

اطلاق دهه 1990 بعنوان سال های پیشگیری از حوادث توسط سازمان ملل متحد سرآغاز یک حرکت بشر دوستانه جهت مقابله با خطراتی است که بعد از خطر جنگ مهمترین نقش را در رشد و توسعه جوامع انسانی داشته است. کوشش و پیگیری مسیولانه در این رابطه می تواند منجر به ایجاد شرایط اطمینان بخشی برای حیات اجتماعی و اقتصادی انسان در مناطق درگیر با خطر باشد که همه ساله افراد بی شماری را در سراسر جهان نابود می سازد. خطر بعنوان یک فرآیند غیر منتظره از وقایع یا نتایج زیان بخش از حوادث همواره در زندگی انسان بعنوان یک عامل موثر و تعیین کننده محسوب شده و از این بابت بطور جدی ارزش های مادی و معنوی فرد و جامعه را مورد تهدید قرار داده است، انتخاب موضوع حوادث طبیعی و بخصوص زلزله به مفهوم بی اهمیت شمردن آثار زیان بار حوادث غیر طبیعی نبوده چرا که هر دسته بنابر خصوصیات ذاتی خود در حکم یک توان خسارتی مهم مطرح می باشند با این تفاوت که حوادث طبیعی در کمیت های پایین و توان خسارتی گسترده و شدید در مقابل حوادث غیر طبیعی با کمیت بسیار بالا و توان خسارتی موضعی و محدود قرار می گیرند.