محمدرضا علی رضایی

اندازه گیری راندمان یا کارایی همیشه یکی از مباحث مهم مدیریت بوده است. در این زمینه تحلیل پوششی داده ها (DEA) را چانز، کوپر و رودز در سال 1978 پایه گذاری کردند که امروز یکی از روش های قابل قبول و مطرح است؛ نه تنها در تعیین کارایی واحدهای تصمیم گیرنده بلکه در کمک به مدیر برای شناخت دقیق تر و علمی تر قسمت تحت مدیریتش. طی دو دهه گذشته بیش از 1500 مقاله و گزارش تخصصی و نیز کاربردهای موفق این روش گزارش شده و در نشریات معتبر جهان به چاپ رسیده است که گواه بر قابلیت استفاده و قابل قبول واقع شدن این روش در عمل است. برای مثال هایی از کاربردهای DEA، ارزیابی شعب بانک ها (3). ازیابی پیشرفت تکنیکی صنعت کشورها (4)، ارزیابی بخش های بیمارستان (10)، ارزیابی نیروگاه های تولید برق (2). ارزیابی شاخص جامع نفوذ بیمه ای کشورها (1) و صدها مورد دیگر را می توان نام برد. در این مطالعه، شعب شرکت های بیمه به کمک مدل های DEA تجزیه و تحلیل می شوند و به کمک این مدل ها، دو هدف زیر دنبال می شود: 1. ارزیابی شعب و تعیین شعب کارا (نشانه). 2. ارایه طریق برای مارا شدن شعب ناکارا. سپس، به ترتیب درباره روش تحقیق، روش جمع آوری داده ها و پرسش های تحقیق به اختصار بحث می شود؛ آن گاه کلیاتی از روش DEA ارایه و داده های ارزیابی شعب شرکت های بیمه و در نهایت نهاده ها و ستانده های استخراج شده معرفی می شود. در پایان، نتایج این ارزیابی با تمرکز بر روی یک دسته از شعب ارایه و نتیجه گیری می شود.