مطالعه توصیفی میزان مرگ و میر بیماران بستری شده در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سال های 1391-1396

ز مینه و هدف: میزان مرگ و میر یکی از پارامترهای مهم در ارزیابی شاخص سلامت در جوامع اس ت. و یکی از جنبه های اصلی برای اندازه گیری بهبود کیفیت خدمات بیمارستانی محسوب می شود. بدین ترتیب مطالعه زیر به منظور بررسی میزان مرگ و میر بیماران بستری شده در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گردید. مواد و روش کار: مطالعه حاضر، مطالعه توصیفی است که به صورت مقطعی و گذشته نگر طی یک دوره شش ساله از سال 1391 تا سال 1396 انجام شد. جامعه پژوهش این مطالعه شامل کلیه بیماران بستری فوت شده در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشند که به روش سرشماری انتخاب شده اند. اطلاعات مربوطه توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران از پرونده فوت شدگان جمع آوردی و استخراج گردید و سپس پژوهشگران به منظور بررسی داده ها از نرم افزارهای Excel2013 استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که نسبت فوت شده به بیماران بستری در هر هزار نفر در سال 1391، 17.77 مورد، در سال 1392، 17.60 مورد، در سال 1393، 17.4 مورد، در سال 1394، 17.56 مورد، در سال 1395، 16.58 مورد، و در سال 1396، 16.62 مورد می باشد. بیشترین نسبت فوت شده به بستری شدگان با 41.56 (در هر هزار نفر) مربوط به بیمارستان شریعتی، و کمترین نسبت پس از بیمارستان روانپزشکی روزبه که فوتی نداشته است، 0.02 ( در هر هزار نفر) مربوط به بیمارستان فارابی (تخصصی چشم) می باشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه، نسبت فوت شده به بیماران بستری در سال های 1392، 1393 و 1395 نسبت به سال قبل تر از خود روند کاهشی داشته است، اما در سال 1394 و 1396 با افزایش مرگ و میر مواجه هستیم. با توجه به اینکه بخش زیادی از ریسک فکتورهای افزایش دهنده مرگ و میر در بخش های بستری قابل پیشگیری هستند لذا نیاز است تیم های درمانی با شناسایی این ریسک فکتورها و برنامه ریزی دقیق تر برای کاهش مرگ و میر اقدامات لازم را انجام دهند.

Keywords:

کلید واژه ها , مرگ ومیر , فوت , بیماران بستری , بیمارستان