وضعیت فعالیت بدنی کودکان دبستانی شهر بوشهر در سال 1398

مقدمه و اهداف: گرچه فعالیت بدنی منظم به عنوان یکی از شاخص های سلامت جوامع محسوب می گردد ولی بعضی مطالعات مبین کاهش فعالیت های بدنی در سال های اخیر می باشند. لذا هدف این مطالعه بررسی میزانفعالیت بدنی دانش-آموزان دوره ابتدایی شهر بوشهر در سال 1398 بوده است. روش کار: در این مطالعه توصیفی– مقطعی، جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر بوشهر بود، تعداد 406 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. اندازه گیری قد و وزن دانش آموزان در شرایط استاندارد ( اندازه گیری وزن با حداقل لباس و بدون کفش و اندازه گیری قد افراد با استفاده از قدسنج دیواری در وضعیت ایستاده کنار دیوار و بدون کفش ) و در مدرسه انجام گرفت و جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سطح فعالیت بدنی کودکان که دارای روایی و پایایی بود، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه ، ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی چندگانه و نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره فعالیت بدنی شرکت کنندگان 0/84 ± 3/27 بود. بین فاکتورهای جمعیت شناختی ( تحصیلات پدر و مادر، مقطع تحصیلی و شاخص توده بدنی ) با فعالیت بدنی ارتباط معنادار مشاهده شد. دانش آموزانی که والدینشان سطح تحصیلات بالاتری داشتند، فعالیت بدنی بیشتری داشتند و افردای که چا ق بودند فعالیت بدنی کمتری داشتند. نتیجه گیری: در این مطالعه میزان فعالیت بدنی دانش آموزان در سطح متوسطی بود؛ لذا لازم اس ت به جهت ارتقا در میزان فعالیت بدنی دانش آموزان، آموزش و فرهنگ سازی لازم اهتمام بیشتری به عمل آید.

Keywords:

فعالیت بدنی , دانش آموزان , شاخص توده بدنی , چاقی