تعیین تاثیر آموزش پرستار بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف : دیابت نوع 2 یکی از مهمترین بیماری های مزمن است که بصورت فزاینده ای در سطح جهان مخصوصا کشورهای در حال توسعه رو به افزایش است. بیماری های مزمن از جمله دیابت منشا پیچیده، شروع آهسته، وخامت و بهبودی پیش بینی نشدنی دارند که به دلیل روند طولانی، نیاز به دریافت آموزش جهت خودمراقبتی دارد و در صورت عدم اجرای آن بیشترین تاثیر منفی را بر خودکارآمدی دارد. بر این اساس هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش پرستار به منظور ارتقاء خودکارآمدی بیمار و تاثیر آن بر مراقبت از خود در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می باشد . روش کار : این کارآزمایی بالینی بر روی 80 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 ، بستری در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران که مشخصات ورود به مطالعه را داشتند انجام شد . گروه مورد مطالعه به روش در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل اختصاص داده شدند. برنامه آموزش توسط پرستار در زمینه های مختلف از جمله ورزش و تزریق انسول ین توسط خود بیما ر و نکات آموزشی در زمینه تغذیه و پیشگیری از زخم های دیابتی برای واحدهای پژوهش در گروه آزمون اجرا شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و بیماری، پرسشنامه DMSES بود، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های ضریب همبستگی t مستقل و کای دو در سطح معنی داری 0.05≥α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : نتیجه مطالعه نشان می دهد که پس از اجرای برنامه آموزش توسط پرستار ، افزایش قابل توجهی در میزا ن میانگین خودکار آمدی گروه آزمون وجود داشته است و نتیجه آزمون t مستقل ، جهت مقایسه دو گروه کنترل و آزمون قبل از اجرای برنامه آموزش و 8 هفته پس از اجرای برنامه آموزش نشان می دهد ، بین میزان میانگین خودکار آمدی گروه آزمون و کنترل ، اختلاف آماری معنی داری وجود دارد (P<0.001). نتیجه گیری : افزایش خودکار آمدی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 پس از آموزش بیمار توسط بوضوح مشهود است. لذا با توجه به این که ارتقاء خودکار آمدی در بیماران مبتلا به بیماری های مزمن به منظور افزایش مراقبت از خود از اهمیت بالایی برخوردار است ، لذا پیشنهاد می گردد برنامه آموزش توسط پرستار ، بر روی سایر بیماران مبتلا به بیماری های مزمن نیز انجام گردد.

Keywords:

دیابت نوع 2 , خودکارآمدی , آموزش به بیمار