انعکاس دانش ها و علوم روزگار اسدی در گرشاسب نامه

در زبان فارسی، دانش یا علم دربرگیرنده تمامی گونه ها و حوزه های آگاهی در عام ترین معنای خود است. دانش بشری را به سه حوزه میتوان تقسیم نمود: 1- هنر 2- فلسفه 3- علم. جهت آشنایی با هر حوزه از دانش، فراگیری مفاهیم و نظریه های رایج آن حوزه از دانش لازم است. سراینده منظومه گرشاسب نامه، حکیم اسدی طوسی جایگاه ویژه ای در ادب فارسی دارد. وی در خراسان زاده و پرورده شد و شعر و هنر خویش را در آذربایجان و اران در سایه حمایت پادشاهی ادب پرور یعنی ابودلف شیبانی ادامه داد. اسدی علاوه بر مقام شامخی که در حماسه سرایی دارد و منظومه حماسی گرشاسبنامه، بیانگر قدرت و توانایی وی در این شیوه است، در لغت و واژه شناسی نیز سرآمد و پیشرو فرهنگ نویسان به شمار می آید . اسدی نیز مانند اغلب شاعران فارسی زبان، از معلومات و دانسته های رایج روزگار خویش استفاده کرده و برای نشان دادن مهارت و توانایی خویش در کسب علوم و معارف زمانه خود، آنها را در شعرش آورده است. شاید بتوان گفت که اسدی در این امر نسبت به پیشرو خود، فردوسی، برتری دارد. مخصوصا در استفاده از آیات قرآن کریم و احادیث، نسبت به فردوسی چهره برتر و بارزتری دارد. دانش های فلسفی، کلامی، و نیز اطلاعات نجومی از دیگر مباحثی است که اسدی در گرشاسب نامه مفصلا آورده است. در این منظومه دانش ها و عقاید مختلف انعکاس یافته است. این امر بیانگر این است که شاعر از علوم رایج روزگار خویش بهره مند بوده و همین تاثیر پذیری ها در شعر وی منعکس شده است .

Keywords:

اسدی , گرشاسب نامه , دانش ها و علوم.