بررسی اصل حسن نیت در عقود و معاملات تجاری

حسن نیت، ازجمله مفاهیم اخلاقی است که به عرصه حقوق نیز گام نهاده است و در عین قابل فهم بودن، دارای تعاریف یکسان و فراگیری نیست و این دلیلی برای دوری برخی از رژیم های حقوقی از این قاعده شده است . حسن نیت مفهومی کلی و انعطاف پذیر است و در حقوق در معانی مختلف به کار رفته است. گسترش بسیار سریع روابط و مناسبات تجاری در دهه های اخیر، توسعه حقوق تجارت و شاخه های آن موجب شده است اصول و مقرراتی مناسب و هماهنگ با مقتضیات زمان به وجود آید ازجمله در مبادلات تجاری توجه ویژه ای به اصل حسن نیت شده است . یکی از تعهدات طرفین قرارداد در معامله تجاری آن است که آنها باید در انعقاد قرارداد و یا معامله رعایت حسن نیت را که ابتدا یک قاعده اخلاقی بوده و سپس وارد دانش حقوق شده و سپس به صورت یک قاعده حقوقی درآمده است، بنماید. حسن نیت بر مبنای انصاف و عدالت بوده و در قراردادها متضمن این موضوع است که صرفا به فرم و شکل قراردادها بسنده نشود بلکه صرفنظر از ظواهر، وجدان نیز در اجرای تعهد، رعایت شود و طبق آن هر عمل الزامی، صورت گیرد.

Keywords:

اصل حسن نیت , تدلیس , قانون تجارت , عقود , معاملات