نقد صورت گرایانه ی موسیقی و آهنگ در غزلیات کلیم کاشانی

شاعران بزرگ، آگاه و نا آگاه، بزرگترین شیفتگان موسیقی و آهنگ بوده اند و شعر خاستگاهی جزء به موسیقی رساندن زبان، ندارد. بر اساس مبانی و اصول مکتب ادبی فرمالیسم همه ی اجزای یک متن مانند وزن، قافیه، ردیف، صور خیال، صناعات بدیعی از جمله پارادوکس، تضاد، تلمیح، تناسب، اسلوب معادله، حس آمیزی، تصدیر، جناس، ایهام، ایهام تناسب و... جزء فرم متن ادبی محسوب می شوند و این عناصر، هستند که بافت منطقی موسیقایی اثر ادبی را می سازند و ارتباط هرکدام از این عناصر به کل ساختار متن، سبب استحکام اثر ادبی خواهد شد . صورتگرایان بر این باورند که یکی از اساسی ترین عناصر زبانی در شعر آهنگ یا موسیقی کلام است و پیام شعر، از روی آهنگ قابل دریافت است. آنان، تفاوت نثر و شعر را در درجه ی آهنگی نبودن آنها می دانستند. در این مقاله به بررسی فرم موسیقی و سازه های هنری، بر اساس مبانی مکتب ادبی فرمالیسم، در نمونه هایی از مطلع غزلیات کلیم کاشانی پرداخته شده است.

Keywords:

کلیم کاشانی , غزلیات , فرم , موسیقی , آهنگ , فرمالیسم