فرهاد ترحمی

پایین بودن نرخ ضریب نفوذ بیمه یکی از مشکلات فعلی اقتصاد ایران است.طبق جدیدترین آمارهای منتشر شده،ضریب نفوذ بیمه ایران در سال 2018 معادل 2.01 درصد بوده است که رتبه 63 را در میان 147 کشور جهان به خود اختصاص داده است.به دلیل اهمیت موضوع، بهبود این شاخص در برنامه های مختلف توسعه مد نظر قرار گرفته است.لذا، در این تحقیق، با استفاده از یک مدل اقتصاد سنجی پویا، به بررسی اثرات مستقیم و غیر مستقیم سرمایه انسانی و تغییرات ساختاری به همراه سایر شاخص های اقتصاد کلان بر ضریب نفوذ بیمه ایران پرداخته شده است.نتایج تحقیق نشان می دهد که طی دوره 1351-1396، سرمایه انسانی فقط به صورت مستقیم اثر مثبت بر و معنادار بر ضریب نفوذ بیمه دارد.این درحالی است که تغییرات ساختاری به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر ضریب نفوذ بیمه اثرگذار است.در میان سایر متغیرهای توضیحی، تورم و بیکاری اثر منفی و معنادار بر ضریبنفوذ بیمه دارند.در مقابل،درآمد سرانه واقعی اثر مثبت و معنادار بر ضریب نفوذ بیمه داشته است.در نهایت پیشنهاد می شود که به منظور بهبود ضریب نفوذ بیمه در اقتصاد ایران، توسعه بخش صنعت و بهبود کیفی آموزش دانشگاهی مد نظر قرار گیرد.ضمن این که کنترل نرخ تورم و اتخاذ سیاست های بهبود اشتغال امری ضروری است.تاثیر منفی تحریم های اقتصادی نیز از جمله عواملی است که باید در سیاست گذاری ها لحاظ گردد.

ضریب نفوذ بیمه، سرمایه انسانی،تغییرات ساختاری،اقتصاد ایران، روش گشتاورهای تعمیم یافته