اتاق فرار به عنوان یک استراتژی نوآورانه آموزشی در پرستاری

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,280

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SRCCG05_104

تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398

Abstract:

زمینه و هدف:امروزه نیاز به استراتژی های آموزشی نوآورانه و مقرون به صرفه بیش از پیش احساس می شود .یادگیری های مبتنی بر بازی، که در آن بازی ها به عنوان ابزاری برای بالا بردن انگیزه دانشجویان و کمک به کسب و ارزیابی دانش و مهارت ها مورد استفاده قرار می گیرند، در سالهای اخیر مورد توجه محققین مختلف قرار گرفته اند و در بسیاری از زمینه ها از جمله مطالعات پرستاری مورد استفاده قرار گرفته اند. بازی ها می توانند انگیزه که یکی از اصول اساسی یادگیری است، را تحریک کنند، بنابراین باعث افزایش علاقه و افزایش مشارکت فعال و مهارت های تفکر دانشجویان می شوند. اتاق های فرار یکی از انواع یادگیری های مبتنی بر بازی است که یادگیری را از طریق کار گروهی و حل مسئله تقویت می کند. در این مطالعه با مرور پژوهش های انجام شده در این زمینه، به بررسی سودمندی اتاق فرار به عنوان یک استراتژی نوآورانه آموزشی در پرستاری پرداخته شده است.روش جستجو:در این مطالعه مروری غیر نظام مند جهت دستیابی به اهداف مطالعه در بازه زمانی سال های 2000 تا 2019 بانک های اطلاعاتی مختلف از جمله Scopus ،Medline ، PubMed ، Google scholar ، Irandoc ، SID ، Science Direct، Cochrane Library با واژه های کلیدی اتاق فرار، استراتژی های نوآورانه، استراتژی های آموزشی و پرستاری جستجو شد و از نتایج 12 مقاله استفاده شد .یافته ها: نتایج مروری بر مطالعات بررسی شده نشان داد که اتاق فرار در یادگیری دانشجویان پرستاری نقش داشته و توانایی آنها در واگذاری وظایف و کار به عنوان عضوی از تیم را بهبود بخشیده است، همچنین یافته های این مطالعه نشان داد که زمان ممکن است عامل مهمی در ارتباط با این استراتژی آموزشی باشد.نتیجه گیری: دانشجویان پرستاری برای ارائه مراقبت های ایمن باید دارای قدرت تفکر انتقادی بوده و با سایر اعضای تیم سلامت همکاری کنند. اتاق فرار به دانشجویان پرستاری این امکان را می دهد تا ضمن یادگیری، به طور جدی به تفکر انتقادی پرداخته، با هم مشارکت کنند و از یادگیری لذت ببرند.

Authors

سمانه علی زاده

دانشجوی دکتری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

مقصود اسکندری

متخصص بیهوشی و مراقبت های ویژه، دانشکده علوم پزشکی سراب، مرکز آموزشی، درمانی و پژوهشی امام خمینی، سراب، ایران