مجید بذرافشان - دانشجوی کارشناسی پرستاری،کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشگاه علوم پزشکی گلستان،گرگان،ایران
مهدیه فرهادی - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط،کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشگاه علوم پزشکی شاهرود،شاهرود،ایران
طاها نیک فر - دانشجوی کارشناسی پرستاری،کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشگاه علوم پزشکی گلستان،گرگان،ایران
اکرم ثناگو - دکترای پرستاری ،مرکز تحقیقات پرستاری،دانشگاه علوم پزشکی گلستان،گرگان،ایران
لیلا جویباری - دکترای پرستاری ،مرکز تحقیقات پرستاری،دانشگاه علوم پزشکی گلستان،گرگان،ایران

زمینه و هدف: خود کارآمدی عبارت است از باور فرد ، در این خصوص که توانایی انجام تکالیف را دارد یا خیر خود کارآمدی عمومی بر پایه و اساس روشن شدن لیاقت و قابلیت فرد ، برای کنار آمدن موثر با بسیاری از موقعیت های تنش زا میباشد .تصمیم گیری بالینی را نیز میتوان مداخلات و راهکارهایی دانست که به بهبود وضعیت بالینی بیمار از شرایط فعلی به شرایط مطلوب نهایی کمک میکند و دارای سه مرحله اساسی است که به ترتیب شامل مطرح کردن – شناخت و تایید مشکل ، پیشنهاد و ارزیابی راه های جایگزین و انتخاب و اجرای راه حل مناسب برای رفع مشکل میشود.این مطالعه با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی با تصمیم گیری بالینی در پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر گرگان در سال 1398 انجام شده است.مواد وروش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، مقطعی در سال 1398 بر اساس نمونه گیری به صورت آسان و در دسترس ،193 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر گرگان وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه روا و پایای خودکارآمدی عمومی شوآرتز و جروسلم شامل 10 سوال با لیکرت 4 درجه ای با دامنه نمره دهی 10 – 40 و پرسشنامه روا و پایای تصمیم گیری بالینی لوری و همکاران شامل 24 سوال با لیکرت 5 درجه ای با دامنه نمره دهی 24 – 120بود . داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و با آزمون های تحلیل واریانس، همبستگی پیرسون و اسپیرمن و کای-اسکور تحلیل شدند. یافته ها: آنالیز داده ها نشان داد 63.3% پرستاران خانم با میانگین سنی 5.4±34.4 سال بودند.میانگین نمره تصمیم گیری بالینی این افراد 73.2 و میانگین نمره خودکارآمدی آنها 31.8 که هر دو مورد در وضعیت مطلوبی قرار داشتند .ارتباط معناداری بین سن و سابقه کار با تصمیم گیری بالینی وجود داشت 0.05

خود کارآمدی ، تصمیم گیری بالینی ، پرستاران