بررسی خواص ضد ویروسی عصاره الکلی بومادران در تلقیح ویروس نیوکاسل داخل جنین مرغ
Publish place: 5th congress of student research committee of rafsanjan university of medical sciences
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 673
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SRCCG05_194
تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398
Abstract:
زمینه و هدف: بومادران زرد Achillea biebersteinii گیاهی متعلق به تیره Astraceae می باشد که در اروپا، ترکیه ،ایران و آسیایی مرکزی یافت میشود. علاوه بر کاربرد سنتی، این گیاه به سبب ویژگی های عصاره در طب نوین و استفاده در صنایع مختلف بسیار قابل توجه میباشد. هدف از این مطالعه بررسی خواص ضد ویروسی عصاره الکلی بومادران بر ویروس بیماری نیوکاسل میباشد.مواد و روش ها: بدین منظور عصاره این گیاه در رقت های mg/ml 200 و 400 آماده و با ویروس 500 میکرولیتر از عصاره به همراه 500 میکرولیتر از هر رقت ویروس مجاور گردیدو به تخم مرغ های نطفه دار 9 روزه به روش تزریق مایع آلانتوئیک تلقیح شدند. تخم مرغ ها در دمای 35 درجه سانتیگراد نگهداری و بعد از گذشت 7 روز 50EID ویروس و ترکیب عصاره ویروس به کمک روش REED و MUENCH محاسبه گردید. در نهایت بافت های قلب، کبد ،مغز و روده مورد رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره الکی بومادران زرد در دوز mg/ml 200 و mg/ml 400 توانسته است به ترتیب بیش از 50 برابر و 100 برابر از قدرت ویروس در مقایسه با گروه ویروس بکاهد. همچنین عصاره بومادران توانسته است در بافت قلب میزان پرخونی، در بافت مغز میزان آماس ، نکروز و پرخونی، در بافت کبد میزان پرخونی و نکروز و در بافت روده میزان ادم، نکروز و پرخونی را نسبت به گروه ویروس کاهش دهد. نتیجه گیری: در این مطالعه با توجه به اینکه عصاره ها ابتدا با ویروس مجاور شده و سپس ویروس به تخم مرغ تزریق شده است احتمال میرود خواص ضد ویروسی گیاه به دلیل تاثیر روی ساختمان و یا لیگاند های ویروس میباشد و مانع اتصال ویروس به سلول میشود. و همچنین ممکن است روی روند تکثیر ویروس درون سلول نیز موثر باشد. با توجه به خواص ضد ویروسی و ضد التهابی گیاه بومادران زرد میتوان از این گیاه جهت استفاده از صنایع مختلف به ویژه دارویی به کار برد.
Keywords:
Authors
جواد رضانژاد
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
عادل فیضی
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران