تاثیر تمرینات ثباتی بر عملکرد عضله عرضی شکمی و عضلات کف لگنی در زنان مبتلا به درد کمری-لگنی بعد از زایمان طبیعی

مقدمه : درد کمری -لگنی lumbo pelvic pain(LPP) یک اختلال شایع در زنان پس از بارداری بوده که به دلیل سستی رباط های کم لگنی و تغییرات وضعیت بدن در دوران بارداری است. فعالیت عضله عرضی شکمی (TRA) و فعالیت عضلات کف لگن (PFM) لگنی مهم است.هدف این مطالعه مقایسه تاثیر ورزش تثبیت کننده (SE) و ورزش عمومی (GE) درشدت درد کمر و میزان فعالیت عضلات TRA و PFM در زنان مبتلا به درد کمری -لگنی (LPP) پس از زایمان می باشد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 68 زن مبتلا به LPP ؛ 2 هفته پس از زایمان در سال 1396 در مرکز طباطبائی استان سمنان انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه ورزش تثبیت کننده (SE) که شامل ورزش های ثباتی ناحیه شکم و کف لگن می باشد و ورزش عمومی (GE) که معمولا در درمان جنرال کمردرد استفاده می شود ، تقسیم شده و تمرینات را سه بار در هفته به مدت 8 هفته انجام دادند. از تصویربرداری سونوگرافی برای اندازه گیری تغییر ضخامت عضلات TRA در حین مانور (AH) شکم( مانوری جهت فعالیت عضلات عمقی شکمی مانند عضله عرضی شکمی) و جابجایی پایه مثانه استفاده شد. این اندازه گیری ها به عنوان شاخص فعالیت عضله عرضی شکمی ( TRA) و عضلات کف لگنی (PFM) مورد استفاده قرار گرفت. شدت درد، تغییر ضخامت عضله TRA و جابجایی پایه مثانه قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (visual analog scale VAS) سنجیده شد. داده ها توسط SPSS 17 و SPSS زوجی جهت مقایسه میزان تغییرات VAS و میزان جابجایی سطح پایه مثانه و ضخامت عضله شکمی در هر یک از گروه های تمرینات ثباتی و عمومی انجام شد. نتایج: بعد از مداخله بین دو گروه تفاوت معناداری در تسکین درد وجود ندارد. تفاوت فعالیت نتایج: بعد از مداخله بین دو گروه تفاوت معناداری در تسکین درد وجود ندارد. تفاوت فعالیت TRA و PFM بین گروه ها معنی دار بود (P<0.05). فعالیت عضلات PFM و TRA به طور معنی داری درگروه SE در زنان مبتلا به LPP پس از زایمان افزایش یافته است. (P<0.05). نتیجه گیری: گروه SE عملکرد عضلانی PFM و TrA را بیش ازگروه GE در زنان مبتلا به LPP پس از زایمان بهبود بخشید. با این حال نتیجه بالینی تسکین درد در گروه SE بیشتر نبود.