بررسی ارتباط نگرش به فرزندآوری و متغیرهای دموگرافیک زنان در آستانه ازدواج مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر مشهد 1395

مقدمه: کاهش رشد جمعیت در ایران می تواند خسارات جبران ناپذیری در ابعاد مختلف امنیتی، اقتصادی و... به کشور وارد نماید. بنابراین برای برنامه ریزی بهتر برای حل این معضل میبایست، عوامل موثر بر نگرش به فرزندآوری خصوصا جوانان را شناخت. بنابراین هدف این مطالعه سنجش ارتباط نگرش به فرزندآوری و متغیرهای دموگرافیک زنان در آستانه ازدواج مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر مشهد سال 1395 می باشد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، 113 نفر از زنان مراجعه کننده به واحد مشاوره هنگام ازدواج مراکز بهداشت به روش نمونه گیری آسان انتخاب و داده ها با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک و نگرش به فرزندآوری جمع آوری و پس از بررسی نرمال بودن توزیع داده های کمی از آزمونهای پارامتری یا غیر پارامتری مناسب استفاده شد. نتایج: نگرش به فرزندآوری با متغیرهای کیفی دموگرافیک شامل محل زندگی، سطح تحصیلات، سطح تحصیلات مادران و پدران واحدهای پژوهش، شغل و نسبت فامیلی با همسر ارتباط معنادار نداشت اما با سطح درآمد واحدهای پژوهش ارتباط معناداری داشت (p=0.02 و rs:0.27). همچنین با متغیرهای کمی دموگرافیک شامل سن، تعداد خواهران و برادران، خواهرزاده ها (دختر و پسر)، برادرزاده ها (دختر و پسر)، رتبه تولد و نگرش به فرزندآوری همسران واحدهای پژوهش ارتباط معناداری نداشت اما با تعداد فرزندان دلخواه ارتباط معنادار بود (p=0.005 و rs:0.29). طبق نتایج همبستگی اسپیرمن تعداد فرزندان دلخواه با رتبه تولد، تعداد برادران و خواهران، خواهرزاده ها و برادرزاده ها ارتباط معناداری داشت. تعداد دختران دلخواه با رتبه تولد و خواهرزاده های دختر و تعداد پسران دلخواه با رتبه تولد و خواهرزاده های پسر ارتباط معنادار داشت. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر سطح درآمد همچنان جزو عوامل تاثیرگذار بر نگرش افراد می باشد، این بدین معناست که امکانات فراهم شده تا کنون از سوی دولت کافی نبوده و نیازمند توجه بیشتر مسئولین کشوری است.

Keywords:

فرزندآوری , زنان , نگرش