بررسی مقایسه ای تآثیر آموزش سلامت به دو روش فرد محور و گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یائسه مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت منتخب شهر اصفهان در سال 1397

مقدمه: زنان در دوران یائسگی با مشکلات متعددی روبرومی شوند که اغلب کیفیت زندگی و سلامت آنها را تحت تآثیر قرار می دهد. زنان برای اداره این مشکلات نیاز به کمک و حمایت دارند.بنابراین این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه تآثیر آموزش سلامت به دو روش فردمحور و گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یائسه صورت گرفت. روش کار: اینمطالعه به روش کارآزمایی میدانی سه گروهی (آموزش فرد محور، آموزش گروه حمایتی و گروه کنترل) انجام شد.ابتدا سه مرکز خدمات جامع سلامت انتخاب شده و به طور تصادفی هر مرکز به یک گروه تخصیص داده شد. از هر مرکز، 36 نفر، بصورت در دسترس انتخاب شدند. گروه فرد محور مطالب رابه صورت 4 بوکلت هفتگی دریافت کرده و گروه حمایتی ، در 4 جلسه حضوری توسط سفیران سلامت و با نظارت محقق، آموزش دیدند. این سفیران در سنین یائسگی بودند و توسط تیم تحقیق آموزس وتمرین کافی دریافت کرده بودند. داده ها با پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه زنان یائسه بصورت خودگزارشی قبل از مداخله، بلافاصله و یکماه بعد از آن جمع آوری شد. کسب نمره بالاتر در این پرسشنامه نشانه کیفیت زندگی کمتر بود.داده هاباروش توصیفی ،آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد میانگین نمره کیفیت زندگی یائسگی در گروه کنترل قبل از مداخله 48,26 بلافاصله بعد 48,17 ویک ماه بعد از مداخله 47,83 در گروه حمایتیقبل از مداخله 50,16 بلافاصله بعد 40,31 ویک ماه بعد از مداخله 36,50 در گروه فردی قبلاز مداخله 51,39 بلافاصله بعد 42,18 ویک ماه بعد 40,67 بود. درگروه های مداخله کیفیت زندگی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت (p<0.05). گروه آموزش حمایتی نمرات پایین تری نسبت به گروه آموزش فرد محور داشتند. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش به روش فرد محور و حمایتی موجب افزایش کیفیت زندگی در افراد یائسه میشود و زنانی که آموزش حمایتی از همسالان خود دریافت کرده بودند کیفیت زندگی بهتری داشتند.

Keywords:

کیفیت زندگی , یائسه , آموزش فردی , آموزش گروهی