تعیین میزان سازگاری با بارداری و ارتباط آن با الگوی سبک دلبستگی در بارداری های خواسته و ناخواسته

مقدمه: مشکلات جسمی و روانشناختی در بارداری، منجر به بروز رفتارهای ناسازگارانه می شود که این رفتارها، پذیرش بارداری و ارتباط با جنین را مختل می سازد. از طرفی ارتباط والد- کودک بر اساس الگو سبک دلبستگی شکل می گیرد که بافت غیر قابل جایگزینی را برای رشد هیجانی، اجتماعی و عاطفی فراهم می کند. این پژوهش با هدف تعیین میزان سازگاری با بارداری و ارتباط آن با الگوی سبک دلبستگی در بارداری های خواسته و ناخواسته در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی زنجان در سال 1396 طراحی و اجرا شد. روش کار: این مطالعه کمی و از نوع تحلیل همبستگی بود. با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای ابتدا مراکز بهداشت سطح شهر زنجان از نظر اجتماعی اقتصادی به سه طبقه تقسیم شد سپس با استفاده از جدول اعداد تصادفی از هر طبقه سه مرکز انتخاب گردید. از بین مادرانی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، در هر گروه بارداری خواسته و ناخواسته 89 نفر به صورت آسان انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان هازن و شاور (AAS) و پرسشنامه خودارزیابی دوران بارداری (PESQ) جهت سنجش میزان سازگاری با بارداری بود که به صورت خود گزارش دهی تکمیل شد. داده های این مطالعه از طریق آزمون های مناسب آماری توسط نرم افزار SPSSv.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانه و دامنه میان چارکی نمره کل سازگاری با بارداری در گروه بارداری خواسته (13/5)118 کمتر از گروه بارداری ناخواسته (33/5)244 بود که نشان دهنده بهتر بودن میزان سازگاری در گروه بارداری خواسته است. الگو سبک دلبستگی ایمن در گروه بارداری خواسته به طور معنی داری بیشتر از بارداری ناخواسته گزارش شد (p<0/001). همچنین در گروه بارداری ناخواسته بین سبک دلبستگی ایمن (r=-0/335 و p=0/001) و سبک دلبستگی اجتنابی (r=0/248 و p=0/019) با سازگاری با بارداری ارتباط آماری معنی دار گزارش شد. نتیجه گیری: بمنظور کاهش پیامدهای نامطلوب بارداری ناخواسته و ارتقا سلامت روانشناختی کودک، اقدامات آموزشی و مشاوره ای در زمینه بهبود سبک های دلبستگی ایمن صورت گیرد.

Keywords:

سبک دلبستگی , سازگاری با بارداری , بارداری خواسته , بارداری ناخواسته