الهام شکوهی مهر - دانشجوی کارشناسی ارشد آب و سازه های هیدرولیکی، دانشگاه تربیت مدرس
سیدعلی اکبر صالحی نیشابوری - استاد گروه سازه های هیدرولیکی، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
جعفر یزدی - استادیار ، گروه منابع آب، دانشکده مهندسی عمران و محیطزیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

یکی از روش های تعدیل شدت سیلاب ها استفاده از حوضچه ها یا مخازن کنترل سیلاب است که به عنوان روش های توسعه کم اثر برای کنترل رواناب در مبدا و تسکین سیلاب های شهری بکار می روند، در این تحقیق میزان اثربخشی این مخازن در کاهش دبی اوج سیلاب با استفاده از مدل SWMM2 در حوضه آبریز شرق تهران برای بارش با تداوم های مختلف، در 4 نقطه شبکه، در دوره بازگشت های 2 و 25 سال بررسی شد. نتایج در این نقاط نشان می دهد که مخازن دارآباد و سرخه حصار در بارش با دوره بازگشت 2 سال و تداوم 3 ساعت و مخازن تهرانپارس در بارش با دوره بازگشت 25 سال و تداوم 24 ساعت، به ترتیب با مقادیر 78%، 18/39%، 10/29% بیشترین تاثیر را در کاهش دبی اوج رواناب دارند

سیلاب شهری، مخازن تعدیل سیلاب، روش های توسعه کم اثر، مدل SWMM ، دبی اوج سیلاب