سبک رهبری مدیران عامل و وقوع حوادث شغلی (با مطالعه میدانی مجتمع های پتروشیمی جنوب کشور در سال 1389)

شناسایی عوامل بروز حادثه در شرکت ملی صنایع پتروشیمی و برنامه ریزی برای پیشگیری از وقوع حادثه، از مهمترین اقدامات در راستای کاهش احتمال بروز حوادث شغلی و تبعات وصف ناپذیر ناشی از آنها خواهد بود. این مطالعه با هدف بررسی رابطه سبک رهبری مدیران عامل و وقوع حوادث شغلی، اقدام به بررسی سبک رهبری مدیران عامل مجتمع های پتروشیمی، مستقر در مناطق ویژه اقتصادی پتروشیمی و مناطق ویژه اقتصادی انرژی پارس واقع در بندر ماهشهر و عسلویه، نموده است. این مطالعه که از نوع مطالعه همبستگی است، ابتدا با بررسی سبک رهبری مدیران عامل 20 مجتمع پتروشیمی، هم از طریق پرسشنامه ی خود اظهاری و هم از طریق پرسشنامه ی کارکنان کار خود را آغاز نمود که در مجموع 13 نفر از مدیران عامل به پرسشنامه ی خود اظهاری و کارکنان 14 مجتمع به پرسشنامهی کارکنان پاسخ دادند. در ادامه مقادیر شاخصهای تکرار و شدت حوادث نیز از مستندات و گزارشات حوادث ارسالی این مجتمعها به شرکت ملی پتروشیمی استخراج گردید. میان امتیازات جنبهی مستبدانه، جنبه ی مشارکتی و جنبه ی عدم مداخله حاصل از پرسشنامه ی خود اظهاری و مقدار شاخص های تکرار و شدت حوادث همبستگی معنی داری دیده نشد. رابطه ی امتیاز سبک رهبری حاصل از پرسشنامه ی کارکنان نیز با مقدار شاخصهای تکرار و شدت حوادث مورد بررسی قرار گرفت، که این بررسی نیز همبستگی معنی داری را نشان نداد. (p> 0/05) با توجه به عمر کوتاه مدیریت در مجتمع های مورد بررسی، مدیریت عامل مجتمع، فرصت و یا حتی انگیزه ی اثرگذاری بر میزان وقوع حوادث شغلی در مجتمع تحت مدیریت خود را نداشته است. نتایج نشان از استفاده ی همه ی مدیران عامل از یک الگوی مدیریتی تقریبا0 یکسان (دیدگاه کارکنان)، علیرغم تفاوت در سبک رهبری درونی، سبک رهبری بدست آمده از خود اظهاری، داشت.

Keywords:

ماکرو ارگونومی , تئوری سیستمهای اجتماعی-فنی , عوامل سازمانی , سبک رهبری , وقوع حوادث شغلی.