فاطمه بیگمرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد بالینی باهنر

در این پژوهش به بررسی رابطه ی نوع کمال گرایی و میزان و شیوه ی ابراز خشم پرداخته شده است. 121دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی از خوابگاه های دختران کرج در رشته های مختلف در حوزه های علوم انسانی ،علوم پایه،فنی و تربیت بدنی از مقاطع کارشناسی ،کارشناسی ارشد،دکتری به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند.پس از جلب مشارکت آزمودنی ها مقیاس کمال گرایی شورت و مقیاس خشم اسپیلبرگر برای اجرا ارایه شد.میانگین سنی آزمودنی ها 24و دامنه ی سنی آنها 19-30سال بود.روابط بین داده ها با استفاده از نرم افزارspssوروش همبستگی پیرسون تحلیل شد. از داده های حاصله این نتیجه برداشت می شود که افرادی که در مقیاس کمال گرایی مثبت نمره ی بالایی کسب میکنند نه تنها افراد خشمگینی نیستند بلکه این نوع مثبت وسازنده از کمال گرایی با برخی از خرده مقیاس های خشم و نمره کلی خشم رابطه منفی ای دارد که می تواند پیش آگهی سلامت روان بهترو روابط توام با آرامش و کیفیت این دسته از افراد با ویژگی کمال گرایی مثبت باشد.در مقابل افراد با نمره ی بالا در کمال گرایی منفی (نوروتیک) دارای همبستگی های معنی داری با برخی خرده مقیاس ها و مقیاس های خشم و شاخص بیان خشم می باشد که می تواند افراد این دسته را مستعد بیماری های روانی و جسمی ناشی از عدم تعادل هیجان هاو پرخاشگری درونی و بیرونی و فزونی هیجان های منفی نماید.بنابراین افراد با کمال گرایی منفی هم میزان خشم بیشتری را تجربه میکنند و هم احتمال پرخاشگری به شکل واکنش خشمناک و بیان خشم به طرف بیرون در آنها بیشتر است.بنابراین افزون بر آگاهی و اصلاح کمال گرایی منفی ،با افزودن مهارت کمال گرایی مثبت به برنامه های درمانی می توان در جهت پاسخ صحیح به نیاز شکوفایی و کمال و همچنین در جهت بهبود سلامت روانی و متعاقبا کاهش پرخاشگری آسیب زا قدم برداشت.

خشم،کمال گرایی منفی، کمال گرایی مثبت،سلامت روانی