ارزیابی وضعیت اخلاق بالینی از منظر ارائه دهندگان و گیرندگان خدمت در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال1398

زمینه هدف: اخلاق بالینی را می توان شناخت و حل تعارض های ارزشی در هنگام ارائه مراقبت در مراکز درمانی به وجود می آید، تعریف نمود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی وضعیت اخلاقی بالینی در بیمارستان های تحت پشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.مواد وروش: پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی در سال1398 انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی بیمارستان های دولتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته و بر اساس مفاد منشور اخلاق بالینی سازمان نظام پزشکی کشور بود. روایی محتوایی و ظاهری پرسشنامه با نظر خبرگان و پایایی آن از طریق ضریب آلفا کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون واریانس یک طرفه (ANOVA)و تعقیبی توکی و با استفاده از نرم افراز SPSS ویرایش 21 انجام شد.یافته: با توجه به نتایج، میانگین نمره کسب شده اخلاق بالینی از منظر ارائه دهندگان خدمت با میانگین4/17±0/64 بیشتر از منظرگیرندگان خدمت با میانگین3/95±0/67 بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بودP> 0/05 همچنین از بین 8 بعد اخلاق بالینی، حیطه ارتباط با دیگر همکاران با میانگین 4 /12±0/75 بالاترین و حیطه احترام به حق بیمار با میانگین 3 /93±0/72 کمترین امتیاز را کسب نمودند.نتیجه گیری: وضعیت اخلاق بالینی در بیمارستان های استان مازندران مطلوب می باشد. ارزیابی مستمر ابعاد اخلاق بالینی جهت شنا سایی نقاط ضعف و قوت و متعاقبا ت صمیمات منا سب برای ارائه خدمات بهتر با پایبندی به اصول اخلاق بالینی توصیه می شود.