Senior Defense: تحلیل جامعه شناسی نظریه هنر ملی گرایانه در ایران دوره ۳۰ و ۴۰ شمسی(نمونه موردی آثار نقاشی)

Sociological analysis of the theory of nationalist art in Iran in the 30s and 40s (a case study of painting)

تحلیل جامعه شناسی نظریه هنر ملی گرایانه در ایران دوره ۳۰ و ۴۰ شمسی(نمونه موردی آثار نقاشی) روز دوشنبه، 29 مرداد، 1403 توسط موسسه آموزش عالی هنر شیراز در شهر شیراز استان فارس برگزار می شود.

حوزه های تحت پوشش: Arts and Humanities

برگزار کننده: موسسه آموزش عالی هنر شیراز
چکیده با آغاز قرن بیستم و تغییر و تحولات بسیاری که در مسائل اجتماعی و سیاسی به وجود آمد، زندگی مردم جهان دچار تحول شد که هنر و هنرمند و همچنین جامعه ایرانی از آن مستثنی نبود. پدیده ی جهانی شدن، اختلاط فرهنگی و فقدان معنویت، از پیامدهای دنیای مدرن هستند که مسئله ی هویت را بیش از پیش برای هنرمندان قابل توجه کرده اند. در جهان جدید، فرهنگ های معاصر با یکدیگر در تعامل اند و این آشنایی با دیگر فرهنگ ها باعث شده تا به فرهنگ های کهن و اسطوره های فرهنگی برای یافتن خود و هویت فرهنگی خویش توجه بیشتری شود. با وجود پیشرفت نوگرایی در ایران، که با آغاز جنبش مشروطه تشدید یافته بود، الگو های سنتی نقاشی ایرانی برخلاف اصول صرف آکادمیک اروپایی جایگاه ویژه ای یافتند. پس از سقوط قاجار و به قدرت رسیدن حکومت پهلوی، دو نوع گرایش سنتی و روش های آکادمیک غربی در سیر هنری ایران جریان پیدا کرد که عوامل مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در ظهور جریان های جدید نقش بسیاری داشتند. هنر معاصر ایران به واسطه حضور در بازارهای جهانی و گسترش فعالیت های هنرمندان ایرانی در خارج از کشور و گسترش بحث های جهانی شدن و جهانی سازی، بیش از پیش مورد توجه مخاطبان غربی قرار گرفته است و همین موضوع لزوم توجه به بازنمایی هویت ملی را در آثار هنری معاصر ایران مطرح می کند. از این جهت پژوهش حاضر برآن است تا تاثیر عوامل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بر جریان فکری هنرمندان در رابطه با مفهوم ایرانیت را بررسی و شناسایی کند و همچنین به بررسی مبانی و مفاهیم نظریه هویت ملی و تاثیر آن بر آثار نقاشی دوره ۳۰ و ۴۰ شمسی بپردازد. این مطالعه با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و به شیوه اسنادی انجام شده است. اطلاعات مورد نیاز از طریق مراجعه به منابع کتابخانه ای و کتب مرتبط، مقالات و سایت های معتبر اینترنتی جمع آوری شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که؛ در دهه های۳۰ و ۴۰ شمسی نقاشان معاصر ایران، تحت جریان های نقاشی قهوه خانه ای، نقاشی نوگرا و نقاشی سقاخانه، بیشترین تلاش خود را در جهت بازنمایی هویت ایرانی و فردیت یابی کرده اند. با توجه به تبلیغات و تاکید حکومت بر بیان و نمایش هویت ملی در هنر و ادبیات، تلاش برای همگامی با غرب از یک سو و پیدا کردن وجهه ی فرهنگی – ملی از سوی دیگر، باعث شد تا هنرمندان به این ضرورت برسند که نشانه هایی از هویت ملی و گذشته ی تاریخی خود را در آثارشان منعکس کنند. واژگان کلیدی: نوگرایی، هویت ملی، نقاشی معاصر ایران، عناصر ایرانی
معرفی سخنرانان: گردآورنده : زهرا اکبری حقیقی استاد راهنما : علی اکبر جهانگرد استادان داور : پریسا سجادی - مطهر فرخی
درج در سایت: 28 مرداد 1403 - تعداد مشاهده 84 بار