Senior Defense: تحلیل تناسب اراضی جهت استقرار نیروگاه های بادی با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره

چکیده:
با توجه به افزایش آلودگی های زیست محیطی، کاهش منابع سوخت های فسیلی، افزایش جمعیت و تقاضای رو به رشد برای انرژی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به خصوص انرژی بادی، در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. گام اول در توسعه ی روشهای بکارگیری انرژی باد، مطالعه و شناسایی مناطق مستعد می باشد. در این تحقیق از چند معیار موثر در شناسایی مناطق مستعد جهت احداث نیروگاه بادی در استان همدان، استفاده شده است که عبارتند از میزان سرعت باد، ارتباط با شبکه سراسری توزیع برق، نوع کاربری اراضی، وضعیت توپوگرافی و همچنین فاصله مناسب از مراکز جمعیتی، صنعتی و آثار تاریخی، شبکه حمل و نقل سراسری، فرودگاه ها، مناطق حفاظت شده، منابع آبهای سطحی و گسل ها. بدین منظور ابتدا براساس نظر تعدادی کارشناس وهمچنین بررسی پژوهش های انجام شده، و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی وزن معیارهای مذکور به هر دو روش تعیین شد. براساس هر دو نظر(کارشناسان و تحقیقات داخلی و خارجی)، سرعت و قدرت باد وارتباط با شبکه توزیع برق بیشترین امتیاز را از بین 13 معیار کسب کردند. سپس با همپوشانی لایه های مکانی هر معیار و بر اساس وزن آنها، مکانهای مناسب برای احداث مزارع بادی مشخص شد. با توجه به مقدار انرژی تولیدی سالیانه توسط یک توربین خاص، چهار منطقه با اولویت بالاتر شناسایی شدند. نتایج نشان داد که منطقه 1 (شرق وشمال شرقی روستای تاریخی قلعه جوق) با ظرفیت بیش از 125هزارمگاوات در سال مناسبترین مکان در میان چهار منطقه می باشد. همچنین منطقه 2 (جنوب شرقی وجنوب روستای مبارکین از توابع شهرستان فامنین) بدلیل نزدیکی به شبکه حمل ونقل و خطوط انتقال نیرو، از نظر اقتصادی یکی از بهترین مناطق برای احداث نیروگاه بادی بوده و ظرفیت احداث مزارع بادی را دارد. در پایان، براساس نقشه های تولید شده، مشخص شد که مناطق شرق و شمال شرقی استان همدان مناسب ترین مناطق جهت احداث نیروگاه بادی هستند.

واژه های کلیدی:نیروگاه بادی، AHP ، GIS ، همدان، مکانیابی