Speech: اجلاسیه کرسی نظریه پردازی نظریه اسلامی امنیت اجتماعی شده

از جمله رویکردهای نوین به «امنیت»، رویکرد اجتماعی می‌باشد که به طرح مفهوم «امنیت اجتماعی شده» منتهی شده است. مبنای این نظریه آن است که مرجع امنیت، « خرده هویت‌های اجتماعی» است. بدین ترتیب، نظریه امنیت از حصار تنگ سنت‌گرایی (که بر محوریت قدرت قراردارد) رهایی یافته و بواسطه توجه به مقوله «هویت»، در زمره نظریه‌های مدرن قرار می‌گیرد.
اگرچه این تلاش تأثیرات خوبی در پی داشته، اما مهمترین آفت آن برای جوامع معاصر، برجسته‌سازی «خرده‌هویت‌ها» است که در صورت تراکم گسست های هویتی با ملاحظات ناشی از ظهور فنآوری‌های نوین؛ به معنای بروز چالش برای منافع ملی – بویژه در جوامع در حال توسعه و یا جهان سومی – می باشد.بر این اساس نظریه بومی «امنیت اجتماعی شده» از سوی محقق سازماندهی و ارایه شده که در آن:
اولاً. رویکرد ایجابی به امنیت برجسته گردیده و لذا سلبی‌نگری به حاشیه رانده شده است.
ثانیاً. ملاحظات ارزشی از دایره محدود، مؤلفه‌های اجتماعی خارج شده و به عنوان عاملی مستقل و مؤثر در شکل‌گیری نظریه و نظام امنیت اجتماعی شده، مطرح شده است.
در مجموع می‌توان چنین اظهار داشت که: امنیت -مطابق نظریه اجتماعی شده ارایه گردیده از سوی محقق- «پدیده‌ای تولیدی مبتنی بر مؤلفه‌ های زمینه اجتماعی و ارزش‌های اساسی جامعه» ارزیابی می‌گردد. از این منظر «امنیت اجتماعی شده، در حکم یک «نظریه مبنا» است. بدین معنا که تمام گونه‌ها و ابعاد امنیت – اعم سنتی و مدرن – را تحت تأثیر قرار داده و چنان نیست که به صرف اصلاح مرجع امنیت – با تأکید به خرده هویت‌ها- بسنده نماید.