Senior Defense: بررسی تاثیر متقابل نگارگری هند و ایران در عصر صفوی با تکیه برآثار نگارگری بشنداس و رضا عباسی

بررسی تاثیر متقابل نگارگری هند و ایران در عصر صفوی با تکیه برآثار نگارگری بشنداس و رضا عباسی روز چهارشنبه، 21 اردیبهشت، 1401 توسط موسسه آموزش عالی هنر شیراز در شهر شیراز استان فارس برگزار می شود.

در رابطه با نگارگری هند در قرن ۱۷ میلادی که همزمان با دوران صفوی در ایران بود، می بایست اذعان نمود که این هنر در هند همزمان با عصر صفوی آغازگر فصل جدیدی است. تا پیش از این دوره موضوعات نگارگری، در هند تصاویر بودائی ها بوده و موضوعات دارای مشخصه های اخلاقی بوده اند. اما رفته رفته این موضوعات به طبقه های مذهبی، حکومتی، شریف زادگان و جنگجویان تقسیم شد. ضمن آنکه یکی از تغییرات مهمی که در فرم کلی نسخه های خطی تولید شده در کارگاه های هنری هندیان صورت گرفت، شکل عمودی صفحات بود که در نگارگری اسلامی رایج بود. همچنین از نکات تکنیکی قابل توجهی که در آثار نگارگری این دوران می توان بدان اشاره کرد، ظرافت و دقت بالا در ترسیم جزئیات و توجه به بازنمایی بصری دقیق روایت مربوطه است. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر«بررسی تاثیر متقابل نگارگری هند و ایران بر یکدیگر در عصر صفوی(قرن هفدهم میلادی) با تکیه بر تطبیق و تحلیل نقاشی های بشنداس و رضا عباسی» است و پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و استفاده از روش گردآوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به دنبال پاسخ به سئوال: «هنر نگارگری ایران و هند در دوران صفوی (قرن هفدهم میلادی) با تکیه بر آثار بشنداس و رضا عباسی، چه تاثیری بر یکدیگر گذاشته اند؟» می باشد. در این راستا نتایج پژوهش نشان داد که نگارگری هند در ابتدا از نگارگری ایران تاثیر گرفت؛ اما بعد ها جنبه هندی و بومی را به نقاشی ها وارد کردند؛ در نتیجه سبکی در دربار گورکانیان به وجود آمد که دارای خصوصیاتی از هنر ایران و هند و گاهی نیز اروپا بود. این شیوه التقاطی در برخی منابع، هند و ایرانی نامیده شده است. حال با بررسی ساختار، فرم و خطوط بکاررفته در آثار بشنداس و رضا عباسی مشخص گردد که هنر نگارگری هند کاملا از هنر نگارگری ایرانی تاثیرگرفته است.

معرفی سخنرانان: گردآورنده: مژده مهدوی موشایی استاد راهنما : خانم ساره احسنت استاد داور: دکتر علی اکبرجهانگرد