گاهی بالا، گاهی پایین، گاهی همه، گاهی هیچ...

گاهی بالا، گاهی پایین، گاهی همه، گاهی هیچ...

دیدن یه فیلم خوب نگاه ما را به زندگی دگرگون خواهد کرد. زاویه ی دید، فکر و اندیشه ی ما را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد. یک فیلم خوب را نه یکبار، بلکه چند بار خوب باید دید. چند بار باید دید تا الهام گرفت. چند بار، خوب باید دید، نکته برداشت و عبرت گرفت.

قضیه ی مارگریت، یک فیلم الهام بخش بوده که نیاز است افرادی که در حوزه ی تعلیم و تربیت مشغول به فعالیت هستند، به خوبی آن را درک نمایند. این فیلم برای آنان که الهام بخشی را پیشه میکنند، پیشنهاد می شود.
شاگردی که سرخورده می شود، مسیر را گم می کند، اشتباه می کند و یا دچار آشفتگی فکر و اندیشه می شود، نمی تواند یادگیری خوبی داشته باشد. او مقاومت می کند، دیگر تلاش نمی کند و دست از تلاش می کشد و بیشتر به مشکل خود فکر خواهد کرد. لازم است که نیازهای شاگردان به عنوان یک مساله ی مهم در نظر گرفته شود و به خاطر بیاوریم که توجه به عزت نفس آنها به عنوان یکی از عوامل اساسی یادگیری در کانون توجه قرار داشته باشد. دانش باید خودشناسی و مهارتهای آگاهی شاگردان را بهبود ببخشد. آموزش باید کمک کند تا مهارتها، ابزارها و فرآیندهای لازم برای ماهر شدن در یادگیری و استفاده از علم موجود را برای یادگیری دانش جدید فراهم آورد. امروزه و با پیشرفت علم، ما در یک جامعه ی فنی و ماشینی زندگی می کنیم. بنای یک حال خوب و سواد انتقال تحسین از مربی به شاگرد امری لازم، ضروری و مهم تلقی شده و آموزش رسمی را چند برابر اعتبار می بخشد.
آنچه تعلیم و تربیت را به صورت یک رشته ی دانش در می آورد، فهم مربی از شاگرد در بحث ارتباط و درک وی از انتقال درست و گام به گام مفاهیم خواهد بود. معلم، استاد یا مربی فلسفه را بشناسد و با نظریه های تعلیم و تربیت پیوند نزدیکی برقرار نماید. انعکاس و تاثیرگذاری بر ماهیت آموزش از ریشه و اساسی فلسفی خلق می شود.

قضیه ی مارگریت، منعکس کننده ی داستان معلمی است که وظیفه اش را فقط در قبال انتقال محتوای علمی خلاصه نموده و نقشی فراتر از انتقال دانش محتوایی را بازی نمی کند؛ در حالیکه او باید اعتماد را بنا نهد، به آن رنگ و اعتبار ببخشد و در شرایط سخت به یاری شاگردش بشتابد.
گاهی بالا و همه چیز برای ما و گاهی پایین و هیچ چیز برای ما معنایی ندارد.


✍️ فرشاد راشدپور، دکتری تخصصی مطالعات برنامه درسی