از اصول گرایی اصلاح طلبانه تا اصلاح طلبی انقلابی (از پایبندی به اصول و مبانی تا اعتقاد به تحول و روش) (قسمت دوم)

25 مهر 1403 - خواندن 21 دقیقه - 88 بازدید

خبرگزاری مهر -گروه دین و اندیشه: کتاب «ره نامه»، مجموعه ۴۰ جلدی منتشرشده توسط انتشارات انقلاب اسلامی وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله العالی) است که به موضوعات گوناگونی می پردازد و درواقع حاصل بیانات ایشان در موقعیت های مختلف است. علی رضا بیابان نورد سروستانی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، نگاهی تالیف گونه به جلد اول این مجموعه که با عنوان ۱۸ ویژه اصول گرایی و اصلاح طلبی داشته است که در ادامه قسمت دوم آن را می خوانید:

اصول گرایی اصلاح طلبانه

تغییر زمان و جریان گوناگون فرهنگ ها، ارزش ها و تحولات در اذهان و افکار طبیعی است؛ اما همواره اصول ثابتی وجود دارد که این اصول می بایست همواره مدنظر قرار گیرد. جمهوری اسلامی در برابر پدیده ها و موقعیت ها، فاقد احساس و ادراک نیست اما به اصول خود پایبند و به مرزبندی های خود با دشمن حساس است و نقطه مقابل اصول گرا، اصلاح طلب نیست و نقطه مقابل اصلاح طلب نیز اصولگرا نیست. نقطه مقابل اصول گرایی، آدم بی اصول و لاابالی است و هرروز منافعش ایجاب می کند ضد سرمایه داری و یا طرفدار سرمایه داری شود و نقطه مقابل اصلاح طلبی نیز افساد است. باید به اصول گرایی اصلاح طلبی اعتقاد داشت.

اصول متین و متقنی که از مبانی معرفتی اسلام برخاسته و روش هایی که به صورت روزبه روز و نو به نو اصلاح می شود.

برخی به ارزش ها توجه می کنند اما به پیشرفت و تحول توجهی ندارند و برخی نیز به تحول و پیشرفت توجه دارند اما به رعایت ارزش ها توجه لازم ندارند. البته نه اینکه قبول نداشته باشند اما مسئله اولشان پیشرفت و تغییر و تحول است و مسئله ارزش ها نیست.

عده ای دیگر به عکس مسئله اولشان حفظ ارزش هاست؛ نه اینکه به تحول عقیده نداشته باشند. در زمینه ارزش ها نیز یکی به مسئله تدین، یکی به مسئله استقلال و یکی به مسئله آزادی و دیگری به مسئله اخلاق توجه می کند؛ البته بهتر آن است که به همه اجزا توجه کنند؛ اما اگر عده ای به یک بخش توجه کنند و عده ای به بخش دیگر، می توانند مکمل هم باشند. می توان باهم یک وحدت عمومی شکل و هویت کلی جامعه اسلامی و انقلابی را تشکیل داد و درواقع مثل دو جناح عمل شود. اگر آن هایی که به ارزش ها پایبند هستند به تحول هم توجه کنند و آن هایی که به تحول و پیشرفت و جلو رفتن و تغییر معتقدند به ارزش ها هم توجه داشته باشند جامعه از هر دو سود خواهد برد و هر دو جناح به نفع جامعه عمل خواهند کرد و درواقع انقلاب را تکمیل می کنند و پیشرفت در سایه ارزش ها را تحقق می بخشند.

اما هر دو طرف باید به خطرهایی توجه کنند؛ خطر جمود و تحجر که در کمین آن هایی است که فقط به ارزش ها توجه می کنند و تحول و تغییر و پیشرفت را نادیده می گیرند و خطر انحراف، در کمین هایی است که تحول و تغییر را مدنظر دارند و ارزش ها را در درجه اول قرار نمی دهند و این ممکن است منجر به زمینه سازی برای دشمن و مخالفان اساس ارزش ها شود. هر دو گروه و هر دو جناح باید مراقب باشند و در این صورت است که جامعه می تواند جامعه ای باشد با همان وحدت موردنظر و لازم؛ وزندگی خودش را به سمت تکامل و تعالی مدنظر اسلام پیش می برد. برای ماندگاری نظام جمهوری اسلامی در خط انقلاب و امام (ره) صراحت و شفافیت لازم است و مواضع جمهوری اسلامی در برابر دوستان و دشمنان باید واضح باشد. تاکتیک ها و شیوه های کار می تواند تغییر کند اما اصول می بایست مستحکم بماند و این راز استحکام انقلاب و پیشرفت کشور است.

اصول گرایی یعنی توجه به اصول مستدل، منطقی و پایبند ماندن به آن ها و تطبیق رفتارها بر آن اصول.

با حذف و کمرنگ شدن اصول که همواره مدنظر دشمنان است؛ دنیای اسلام شاخص های راهنما را گم می کند و به دام قواعدی که دشمن تعیین کرده است می افتد که نتیجه از پیش مشخص است.

درواقع اصلاح طلبی به معنی حفظ اصول و اصلاح روش ها است. انقلاب امری دفعی نیست و امری تدریجی است؛ یک مرحله انقلاب، تغییر نظام سیاسی است که به صورت دفعی اتفاق می افتد اما انقلاب می بایست در طول زمان تحقق پیدا کند و این تحقق به آن است که بخش هایی که عقب مانده و تحول پیدا نکرده، تحول پیدا کند و روزبه روز راه های جدید، کارهای جدید، فکرهای جدید و روش های جدید در چهارچوب و بر پایه ارزش های اسلامی و انقلابی در جامعه به وجود آید و پیش برود تا ملت، بانشاط و قدرت به سمت هدف حرکت کند.

در قوانین، فرهنگ و اخلاق عمومی، نظام علمی و آموزشی، فعالیت های اقتصادی، هنر، امور حکومت و اداره کشور و حتی حوزه های علمیه روزبه روز باید تحول صورت پذیرد و پیشرفت حاصل شود و انسان های بافکر و شجاع و روشن بین، روش های جدید، کارهای جدید، فکرهای جدید و آرمان های جدید را دنبال کنند و البته بر اساس و در چهارچوب همان ارزش های اسلامی و انقلابی پیش بروند؛ آن وقت انقلاب، انقلابی کامل می شود که البته تمام شدنی هم نیست و همواره در حال تحول و پیشرفت است.

در اینجا باید بر اساس سه عنصر عمل کرد:

  1. ارزش هایی که انقلاب بر اساس آن ها پدید آمده است و همواره باید موردتوجه باشد و به شدت از آن ها حراست شود.
  2. ارزش ها باهم دیده شوند و این طور نباشد که به استقلال سیاسی، فرهنگی و اقتصادی توجه شود، اما دین داری نادیده گرفته شود و یا به دین داری توجه شود و آزادی نادیده گرفته شود و یا این ها دیده شوند اما به دین و ایمان مردم توجه لازم نشود و باید به همه مجموعه ارزش ها توجه شود.
  3. عنصر سوم حرکت روبه جلو است. رکود، سکون و سکوت موجب می شود که جمود، تحجر و کهنگی پدید آید و ارزش ها کارایی خود را از دست بدهند؛ باید به ارزش ها توجه کرد و در توجه به آن ها و ابعاد مختلف آن ها تبعیض قائل نشد و درعین حال در چهارچوب ارزش ها، تحول و حرکت به جلو را با جدیت تمام دنبال کرد.

ویژگی های اصلاح طلبی انقلابی

معنای اصلاح این است که با حفظ اهداف والا بر اساس مبانی اسلامی و حاکمیت الله و صراحت در میان آن ها، در روش ها در جهت انجام کارهای ناتمام و یا بر زمین مانده تجدیدنظر و برای حذف نقاط منفی، سعی و تلاش شود و این همان اصلاح انقلابی است.

اصلاحات به معنای حقیقی کلمه، شامل همه دستگاه های کشور می شود و هیچ دستگاهی نباید خود را از انتقاد مصون بداند و همه باید در جهت اهداف نظام و در چهارچوب آن، رفتار خود را اصلاح کنند و اصل کار پیامبران این بوده که تا می توانند اصلاح کنند.

و اساس اصلاحات واقعی این است که با فقر و فساد و تبعیض مبارزه شود. اصلاح طلبی جزو ذات انقلاب است، همان طور که انقلاب یک حرکت عظیم در مقابل فساد و بی کفایتی رژیمی بوده که در لجن زار فساد و وابستگی گرفتارشده بود.

اصلاح طلبی یک تکلیف و مجاهدت است و دولت و ملت موظف اند بدین معنا اصلاح طلب باشند و امروزه هر حرکتی که در جهت تحکیم پایه های انقلاب و اعمال قانون اساسی مترقی و مدرن جمهوری اسلامی ایران انجام گیرد؛ بدون شک حرکتی اصلاحی است و مردم از آن حمایت می کنند.

امام حسین (ع) هدف اول خود را اصلاح می داند " لنری المعالم من دینک و نظهر الاصلاح فی بلادک "

اصلاح یعنی نابودی و مبارزه با فساد و دزدی، خیانت، وابستگی، زورگویی، انحراف های اخلاقی، انحراف های مالی، دشمنی های بین خودی ها، گرایش به دشمنان و علاقه نشان دادن به چیزهای ضد دینی که همه فساد محسوب می شود و اصلاحات به معنای حقیقی (اصلاحات انقلابی و اسلامی) زمانی محقق خواهد شد که از سه پایه شوم فقر و فساد و تبعیض فاصله گرفته شود و هیچ اصلاحی بدون پرداختن به این سه مقوله میسر و ممکن نیست.

البته باید مراقب بود هر وقت بحث اصلاحات مطرح می شود، دشمن هم شروع به شبهه افکنی و غبارآلود کردن فضا می نماید. اصلاحات یک کلمه انقلابی، اسلامی و ایمانی است و همه مسئولان کشور و مردم و صاحب نظران با آن موافق اند، اما با اصلاحات آمریکایی، همه مسئولان کشور، مردم و آحاد هوشیار ملت مخالف اند. اصلاح طلبی که آن ها به دنبال ترویج آن هستند؛ همین ارتجاع (و بازگشت) به گذشته است؛ چون آن ها به دنبال حکومت پادشاهی مرتجعانه ای هستند که مطیع غرب بود. دشمنان نظام و انقلاب، تغییر ساختار اصل نظام را هدف گرفته اند و اصلاحات ازنظر آن ها، یعنی تغییر نظام و تبدیل نظام جمهوری اسلامی به یک نظام وابسته و سرسپرده دشمن های مستکبر.

پایه های اصلاحات و راه های برطرف کردن فسادها در کشور می بایست از چند بستر بگذرد:

  1. هدایت از یک مرکز هوشیار، مقتدر و خویشتن دار اولین اصل است و باید این مرکز مراقب باشد کار به طور صحیح و با دقت انجام شود.
  2. حفظ ساختار قانون اساسی بسیار مهم است؛ دشمن از ابتدا تاکنون به دنبال نفی آن بوده است. قانون اساسی میثاق ملی، دینی و انقلابی همگان است و اسلام در آن تبلوریافته است؛ اصل چهارم قانون اساسی تکلیف همه چیز را مشخص کرده است و اسلامیت بر همه اصول حاکم است.
  3. مقابله با تندروی و تندروهایی که زمینه را برای دشمن مهیا می کنند و همه باید در این امر کوشا باشند.
  4. مقابله با هرگونه دخالت خارجی
  5. تلاش برای هماهنگی در همه عرصه ها به طور متوازن از قبیل توزیع عادلانه درآمدها، ریشه کن کردن فقر و رسیدگی به مناطق محروم، اصلاح ساختار اداری و...
  6. مقابله با تجزیه قومی کشور

اصلاح طلبی آمریکایی

برخی زیر نام زیبا و جذاب اصلاح طلبی، به دنبال بازگشت به دورانی هستند که دین فقط جنبه تشریفات در زندگی داشته باشد و این درواقع نقطه مقابل اصلاح طلبی و نوعی ارتجاع و بازگشت به عقب است و از مظاهر اصلاح طلبی آمریکایی محسوب می شود. مظهر اصلاح آمریکایی این است که جرثومه فسادی چون محمدرضا پهلوی به ایران بازگشته و امور را در دست بگیرد و بعد هم کلید طلایی سلطه اجنبی بر کشور را به دست آمریکایی ها بسپارد و همان طور که مشاهده می شود رسانه های آمریکایی و یا انگلیسی و سیاستمدارانش آن وقتی از اصلاحات در ایران صحبت می کنند همین منظور رادارند و اصلاحی که آمریکایی ها قصد دارند در ایران انجام شود، عین فساد است و قصدشان از بین بردن نظام جمهوری اسلامی است که تبلور ایمان مردم و استقلال خواهی آن هاست. آن ها با هر اصلاح واقعی در ایران مخالف اند.

اصلاحات با معیار آمریکایی همان اصلاحات رضاخانی است و رضاخان در مهم ترین بخش ها و سال های سلطنتش، شعار اصلاحات می داد و همه جنایات و فجایع زمان رضاخان، تحت عنوان و زیر پرچم اصلاحات انجام گرفته است. هرازگاهی سیاستمداران آمریکایی خود را طرفدار جناحی به نام اصلاحات در ایران می نامند که این کاملا دروغ است و آن ها طرفدار هیچ جناحی از جناح های معتقد به انقلاب نیستند ازاین رو است که اصرار بر آن است که جناح های سیاسی، باید حساب و شعارهای خود را از حساب آمریکا جدا کنند و دقیقا روشن نمایند که آنچه آمریکایی ها می گویند و آنچه آن ها می خواهند چیست.

بعد از خطر غفلت دو جناح از مسئله ای که گفته شد؛ خطر مهم و بزرگ، خطر نفوذ است. از هر دو طرف ممکن است نفوذ صورت پذیرد؛ گاهی دشمن از هر دو طرف نفوذ می کند؛ از آن طرف به عنوان ارزش گرایی می آید و با هرگونه تحولی مخالفت می کند و حتی با راه های رفته هم مخالفت می کند و خواهان برگرداندن حرکت انقلابی است و گاهی از این هم خطرناک تر، با عنوان تغییر و تحول و پیشرفت، با اساس ارزش ها و یا با اصل اسلام و تدین مردم و عدالت اجتماعی مخالف اند و در بدنه اقتصادی، فرهنگی جامعه نفوذ کرده و جلوی حذف بی عدالتی را گرفته و درصحنه مطبوعات و مراکز فرهنگی، به دنبال اهداف و منافع سرمایه داری اند که قبلا با عنوان "تهاجم فرهنگی" از آن یاد شد.

برخی هم در اول انقلاب فقط نام اسلام را مطرح می کردند و به فقه، احکام و حاکمیت اسلامی اعتقادی نداشتند و به دنبال حاکم کردن سکولاریسم، حکومت منهای دین و حکومت غیردینی و حکومت حتی ضد دین و لائیسم هستند و کاملا پیداست که نفوذی هستند و این دقیقا بحث "خودی و غیرخودی" است و این ها انقلاب و اسلام و ارزش ها را قبول ندارند و جناح های خودی، باید حواسشان را جمع کنند.

غربی ها به دنبال اصلاحات و یا حذف اشتباهات و ناپختگی ها در عرصه اقتصاد، فرهنگ و تبلیغات نیستند؛ بلکه به دنبال تجدیدنظر در مبانی و حاکمیت شرع و حاکمیت الله هستند و این چیزی جز افساد نیست.

آمریکایی ها به دنبال حذف حجاب، شکستن مرزهای اخلاقی و دینی، حذف حکومت قرآن و انطباق قوانین با اسلام هستند؛ درصورتی که این ها برای ایران به سادگی به دست نیامده است و ملت ایران استقلال و رشد سیاسی و شخصیتی و عزت خود را ارزان به دست نیاورده است که ساده از دست بدهد.

از طرف دیگر آن ها قصد دارند با شایعه پراکنی و تبلیغات سو علیه نظام و انقلاب و امام (ره) و ارزش های انقلابی، مردم را بدبین و ناامید کنند و مانع اصلاح امور مردم شوند و نگذارند مشکلات مردم حل شود و طرف دیگر هم هر ضعفی در کشور حتی ضعف های اجرایی و ضعف در دولت ها را به نظام اسلامی نسبت می دهند و قصدشان جداسازی ملت به عنوان پشتوانه واقعی و حقیقی انقلاب، از نظام و انقلاب است.

دشمن برای شکاف انداختن در صفوف متحد و یکپارچه مردم مسلمان و انقلابی، گروهی را محافظه کار و گروهی را اصلاح طلب نامید و از یکی دفاع و حملات تبلیغی خود را علیه گروه دیگر متمرکز می کند و همه این اختلافات طبیعی نیست و یک تعداد هم توسط بیگانگان دامن زده می شود؛ گرچه منافع برخی اشخاص هم بی تاثیر نیست؛ اما اهداف دشمن بالاتر است. آن ها علاوه بر این ها به دنبال ایجاد اختلاف و دوگانگی در راس حاکمیت نظام و ایجاد شکاف هستند؛ یعنی آنکه در راس نظام و در تصمیم گیری نظام، دو فکر متعارض وجود داشته باشد که نتوانند سر هیچ مسئله ای باهم کنار بیایند.

اعتدال

اعتدال یعنی در جای خود، بدون افراط و تفریط و بدون چپ روی و راست روی. درواقع اعتدال یعنی آنکه دشمنی باعث نشود نسبت به شخصی بی انصافی و بی عدالتی صورت گیرد، حتی نسبت به دشمن و با همگان باید با انعطاف و عمل کرد. اختلاف سلیقه همیشه در همه جا بوده است اما وقتی اختلاف سلیقه و اختلاف برداشت با هوای نفس انسان مخلوط شد؛ کار خراب می شود. نباید به نام عدالت خواهی و انقلابی گری، اخلاق را زیر پا بگذاریم و در این صورت از خط امام (ره) منحرف شده ایم. نباید به نام عدالت خواهی و انقلابی گری به کسانی که به لحاظ فکری با ما مخالف هستند اما می دانیم که به اصل نظام و اسلام اعتقاددارند اهانت کنیم در غیر این صورت از خط امام (ره) فاصله گرفته ایم و امنیت را نباید از بخشی از مردم و جامعه و کشور به بهانه یک سلیقه سیاسی خاص سلب کرد؛ البته معیار همه این ها دوری از دشمن و دوری از براندازی و خیانت است.

در همه زمینه ها باید از افراط وتفریط پرهیز نمود و با اعتدال و روش منطقی و صحیح مسائل را دنبال کرد. اعتدال شعار خوبی است؛ البته باید مراقب بود جریان های مومن را با شعار اعتدال کنار نزنند و درواقع معنای اعتدال کنار گذاشتن افراد مومن و جریان مومن نیست.

نباید با نام عقلانیت، اعتدال، پرهیز از جنجال و دردسر بین المللی برای مبانی و اصول انقلاب کم گذاشت و درواقع مظهر اعتدال در زندگی ما تامین عدالت اجتماعی است و نکته مهم دیگر آن است که در زمینه "اعتدال" نباید گرفتار ادبیات دشمن شد؛ آن ها با رواج واژه های "تندرو" و "میانه رو" قصد دارند خیلی ها را از صحنه خارج کنند. ازنظر آن ها در زمان انقلاب، امام خمینی (ره) تندرو محسوب می شد و فراموش نشود که "وسط" در اسلام در مقابل "تندرو" نیست؛ بلکه در مقابل "منحرف" است و راه میانه به معنای راه مستقیم است و اگر از راه مستقیم دچار انحراف شدیم چه به این طرف یا آن طرف، این غیر میانه است و تندتر رفتن در صراط مستقیم چیز بدی نیست و در کلام دشمن، تندرو منظور کسانی هستند که در راه انقلاب مصمم تر و پایدارتر هستند و میانه رو هم یعنی تسلیم در برابر آن ها.

در ادبیات سیاسی آمریکایی و انگلیسی اعتقاد بر آن است که در ایران میانه رو نداریم و این حرف درستی هست و در ملت ایران هیچ کس طرفدار وابستگی به این ها نیست هرچند ممکن است گاهی غفلت شود و لغزش و اشتباه صورت پذیرد؛ اما قاطبه مردم ایران طرفدار و دنباله رو انقلاب هستند و بر (اصول) آن پافشاری می کنند. آن ها به داعش می گویند تندرو و این حرف غلط است؛ داعش تندرو نیست بلکه منحرف است و از اسلام و قرآن و صراط مستقیم دچار انحراف شده است.

از دیگر مباحثی که دشمنان مطرح می کنند آن است که انقلابیون را بنیادگرا می دانند که البته بنیادگرایی اگر به معنای بازگشت به اصول و بنیادهای اسلامی است؛ ما آن را بزرگ ترین افتخار خود می دانیم و اصول مقدس اسلام، تضمین کننده سعادت انسان است. دست استعمار، اصول را در زندگی ما کم رنگ و ضعیف کرد و ما افتخار می کنیم که به اصول اسلامی و قرآنی برگردیم.

دشمنان برای جدا کردن مردم از امام (ره) و خط ایشان، می گفتند " اسلام، غیر از بنیادگرایی است و با اسلام مخالف نیستیم و با بنیادگرایی مخالفیم. " و این برای آن بود که مردم را از امام (ره) و انقلاب دور کنند؛ غافل از اینکه بنیادگرایی اگر به معنای پایبند بودن به اصول و بنیادهای دینی است بسیار هم خوب است. شرافت اخلاقی، راست گویی، عدالت، خیانت نکردن، تکذیب کارهای بد و از این قبیل همه از بنیادهای اخلاقی هستند و بسیار ممدوح و مورد پسند هم هستند. البته انقلاب و مردم با تحجر مخالف اند و تحجر یعنی دفاع جاهلانه و حمیت متعصبانه و متحجرانه که این موردپسند نیست و این قطعا در انقلاب جایی نداشته و ندارد و اصلا فقه شیعه نقطه مقابل تحجر است و با آن مقابله می کند. این فقه می خواهد یک ملت و مجموعه عظیمی از انسان ها و ملت ها را اداره کند و ازاین رو باید بتواند شرایط زمان را شناخته و پاسخ هر نیازی را در هنگام آن نیاز بدهد و نباید در زمینه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و همه مسائل زندگی مردم، نقطه ای را بی پاسخ بگذارد.

حکومت امیرالمومنین (ع) در زمینه اقامه عدل، حمایت از مظلوم، مواجهه با ظالم و طرفداری از حق در همه شرایط الگو است و باید از آن تبعیت شود و این کهنگی بردار هم نیست و در همه زمان ها و مکان ها و شرایط گوناگون علمی و اجتماعی دنیا می تواند باعث خوشبختی و سعادت انسان ها باشد. البته ما بنا نداریم که از روش های اداری آن دوره تقلید کنیم، ما به استقبال تبعیت از جهت گیری های حکومت امام علی (ع) هستیم که تا ابد زنده و یک نقطه درخشان است و هیچ گاه کهنه نمی شود و همیشه باارزش است و اتفاقا دشمنان از همین پایبندی ها ناراحت هستند که چرا حکومت اسلامی مدافع مظلومان فلسطین هستند و با فلان دولت قلدر و ظالم در دنیا سازش نمی کنند و این ها برای همین است که از لفظ بنیادگرایی و اصول گرایی مثل یک دشنام استفاده می کنند. این اصول همان چیزهایی است که قلدرها و زورگوهای دنیا از آن متضرر می شوند و با آن مخالف اند و آن روز امام علی (ع) بر سر همین چیزها می جنگیدند.

انقلاب اسلامی و تحزب

انقلاب اسلامی با تحزب مخالف نیست اما حزب مدنظر ما، عبارت است از یک تشکیلاتی که نقش راهنمایی و هدایت آحاد مردم را به سمت یک آرمان هایی ایفا می کند. دو جور حزب وجود دارد

اولی عبارت است از کانال کشی برای هدایت های فکری چه به معنای سیاسی یا دینی یا عقیدتی و قصد در اینجا، گرفتن قدرت نیست بلکه ارتقا جامعه به سطحی از معرفت، دانایی سیاسی و عقیدتی است که چیز خوبی است و مورد تایید است. شاید آنچه ابتدای انقلاب شکل گرفت "حزب جمهوری اسلامی" مشابه همین تعریف بود که در شکل منطقی به دنبال رسانیدن فکر صحیح به مردم و همراه کردن آن ها با خود بود.

اما نوع دوم حزب از نوع غربی آن است که تقلید از احزاب کنونی غرب است که مبنایشان کسب قدرت است؛ گرچه خواه ناخواه ممکن است احزاب در انتخابات موثر واقع شوند، اما هدف حزب نباید به دست آوردن قدرت باشد، بلکه باید هدایت فکری مردم به سمت آن فکر درستی باشد که به آن اعتقادداریم.

حزب به معنای غربی آن یعنی عده ای از داعیه داران سیاسی به دنبال کسب قدرت دورهم جمع می شوند و با شعار و ایجاد هیجان و جذابیت های دروغین، مردم یا گروه هایی از مردم را به این طرف و آن طرف کشانیده و مسائل بزرگ را کوچک و مسائل کوچک را بزرگ جلوه می دهند و هدفشان کسب قدرت است که این مورد تایید نیست و الان در کشورهای غربی کاملا رایج است؛ گرچه در همان غرب هم به اپوزسیون به معنای واقعی اجازه فعالیت داده نمی شود.

کد خبر 6244750

این یادداشت در تاریخ 1403/07/20 در خبرگزاری مهر با عنوان مظهر اعتدال در زندگی، تامین عدالت اجتماعی است منتشر شده است که لینک آن در به شرح زیر است:

mehrnews.com/x365TT